Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

Chemomoeheid

Terwijl ik inmiddels al drie keer de start van deze blog door mijn hoofd heb laten gaan, lig ik nog steeds in bed. Het onderwerp staat steenvast voorop, 'chemomoeheid'.

Dat ik ooit van plan was om daar een hele blog aan te weiden had ik niet gedacht, maar dat geldt eigenlijk voor al mijn blogberichtjes ;). 

Dit keer heb ik op woensdag de chemo gehad. Na 20 chemo's op vrijdag gehad te hebben verbaasd het me bij nader inzien niet dat ik nu compleet uit mijn doen ben. 'Normaal' gesproken is Mark het weekend thuis na de chemo, nu is alles even anders. Of het nu komt omdat het nu even niet klopt in mijn hoofd, of omdat mijn lichaam na zoveel chemo's gewoon even moe is, geen idee! Maar jeetje.. Wat ben ik moe zeg. 
 
Niet vooruit te branden. Dat heb je wel eens.. Maar dat past niet bij me en dat irriteert me. Gewoon het feit dat je liever in bed ligt, terwijl je de kindjes hoort spelen en de zon ziet schijnen. Terwijl je zoveel dingen bedenkt in je hoofd die je graag zou willen doen en dan gewoon toch liever in bed ligt omdat, dat nu even 'fijner' is(?). Dat is een beetje gek. Het is niet dat mijn lichaam niet wilt, maar mijn hoofd is zooooo moe. Of is het nou andersom en ben ik gewoon uitgeput terwijl mijn hoofd door wilt. Misschien bereid ik me wel alvast voor op die weken in Maastricht, alleen of met z'n tweeën op een kamertje. Saai en moe wezen, herstellen van de chemo zonder me met andere dingen bezig te hoeven houden. Het voelt ergens best prima, maar nee.. Niet Inieh-waardig. Ik gok dat het volledig past onder de noemer vermoeidheid door de chemo en dat ik het moet accepteren om goed te herstellen. Klinkt best eenvoudig.. Misschien moet ik het ook maar gewoon doen. 
 
Gewoon opstaan, de energie opzoeken, iets moois en bijzonders van de dag maken, bewegen, genieten en vooral lachen! Je moet immers je eigen slingers ophangen toch? Niet lamlendig in bed blijven liggen, gewoon omdat het kan of omdat niets anders vandaag past. Ik spreek mezelf tegen he? Hoezo chemo vermoeidheid accepteren.. ? De avond is nog jong!! JA, Ik sta op.. Ik wil me niet ziek voelen, dus ik doe-het-niet! 
 
En toch lig ik best lekker ;)
 
Bron: Ineke

Ook interessant

  • Waldenström

    Vermoeidheid en het energiefabriekje

    Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.

  • Leukemie, Stamceltransplantatie

    In de gloria

    In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.

  • Waldenström

    Daar is de kou weer!

    De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. En dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie is dat ik nu met de neuropathie zit.