Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

Geen chemo nr. 9, geen haren meer, maar wel een petscan

In mijn vorige blog was ik helemaal vergeten te vertellen dat ik de dag voor de chemo nog heerlijk een terrasdag had gehad. 

Overdag heb ik heerlijk met Lotte en Kinge hier in de Theresiastraat op het terras gezeten en in de avond gezellig met Lis een wijntje op het Plein gedaan. Zo fijn om voordat ik mij weer minder zou gaan voelen even heerlijk m’n verstand op nul en gezellig zitten kletsen!

Na de vorige chemo (nummer 8) voelde ik mij best prima. Geen koorts. Geen rare dingen, maar alleen moe en die stomme vieze smaak ik mijn mond. Gelukkig heb ik mijzelf op dag 3 naar de bruiloft van Mandy en Ray kunnen krijgen. Ik heb Mandy en Ray gezien, wat zagen ze er prachtig uit!, en nog even gezellig met wat vrienden gekletst. Na een uurtje of twee begon ik toch wel echt moe te worden, dus was het tijd om weer naar huis te gaan. Ik had van tevoren niet gedacht dat mij dit zou lukken, maar het is gelukt! Mede ook gezien het feit dat ik erg veel had geslapen. Lotte was lekker uit logeren waardoor ik toch echt mijn rust goed kon pakken. Heerlijk!

Vorige week woensdag was het helaas zo ver. Mijn haar werd wel heel erg dun en dus was het tijd voor de tondeuse. Ik wilde niet, maar er zat echt niets anders op, het moest wel. Ik had mijn vaste kapster gevraagd of zij mijn haar wilde afscheren. Op woensdagmiddag kwam zij bij mij thuis langs en heeft ze de tondeuse erover heen gehaald. Het was een lastig iets. Ik had van tevoren echt niet gedacht dat ik het zo lastig zou vinden. Ik dacht dat als het moment daar is, dat mijn haren echt heel erg uitvallen en het geen gezicht meer is, ik er wel vrede mee zou hebben. Maar helaas. Hoe dichter bij de woensdag ik kwam, hoe meer het mij tegen ging staan. Helaas was het echt niet te voorkomen en moest ik wel. Mooi staat het zeker niet. Wie kiest er nou vrijwillig voor een kaal hoofd? Niemand denk ik. Maar helaas was er weinig keuze. Het is klaar. Ik ben kaal. Nou ja niet helemaal biljartbal kaal, gelukkig, maar standje tondeuse erg kort. Het moment zelf was gelukkig niet emotioneel, het was eigenlijk best heel gezellig, met dank aan mijn vaste kapster Melanie. De dagen erna vond ik het wel heel confronterend. Dit is de eerste keer dat ik niet alleen ziek ben (lichamelijk), maar mij ook echt ziek voelde (geestelijk). Wat een verandering aan je uiterlijk allemaal wel niet teweeg kan brengen. 

Ik heb al vaker tegen mensen gezegd dat ik de hele chemo wel prima vind (de chemo is nou eenmaal noodzakelijk om de Hodgkin te laten verdwijnen), maar de dingen daaromheen zoals het verliezen van mijn haar, daar kan ik echt niet bij. Wat is daar de functie van? In mijn optiek heeft dit geen functie en is het onnodig. Kan er geen chemo worden ontwikkeld die niet voor haaruitval zorgt? Dat zou het hele proces voor een heleboel mensen (zeker voor de vrouwen) een stuk aangenamer maken.

Hoe dan ook, toch ben ik erg blij dat mijn haren het zo lang hebben volgehouden. In plaats van de verwachte 2 a 3 weken na de 1e chemokuur hebben mijn haren het volgehouden tot na de 8ste chemokuur. Daar mag ik dan toch wel een beetje trots op zijn. Nu een ruime week verder begin ik langzaam te wennen aan mijn nieuwe coupe. Ik denk ook dat ik de situatie nu wat beter kan accepteren. Het heeft geen zin om te blijven hangen in het negatieve, alhoewel het soms best fijn is om het even op een huilen te zetten. En geloof me, dat is ook zeker gebeurd. 

Verder had ik heerlijke dagen. Ik voelde mij fysiek super. Zo ben ik op donderdag bij Marieke langs geweest, kwam Marja ‘s avonds langs, ben ik vrijdag naar kantoor gegaan en op zaterdag heerlijk met Roel z’n ouders, Lotte en Roel met de sloep wezen varen door de grachten van Amsterdam. Had niet gedacht dat ik dat leuk zou vinden, ik ben namelijk niet zo van het varen, maar het was super! Het weer was ook echt lekker. Ik mag natuurlijk niet in de zon vanwege de chemo (en normaal gesproken kon ik ook niet goed in de zon vanwege de zonneallergie), dus ik heb heerlijk met Lotte in de schaduw op de boot gezeten. Roel z’n zusje kwam even later ook nog aan boord. Daarna zijn we uit eten geweest. En wat was ik blij, het eten ging super goed! Ik heb heerlijke tonijn en dim sum gegeten! 

Op zondag zijn Roel en ik uit eten gegaan en naar de bioscoop geweest naar de film Money Monster, met George Clooney. Erg leuke film! Op maandag weer gesport, op dinsdag ben ik lekker met mijn moeder de stad in geweest en gisterenochtend ben ik weer even naar kantoor gegaan. Al met al heb ik dus best veel gedaan!

Gisteren was het weer tijd voor mijn maandelijkse date met dokter Vlasveld. In plaats van te horen te krijgen dat ik morgen aan kuur 5, chemo nr 9, mag beginnen, kreeg ik te horen dat voordat de volgende chemo aan de beurt is, hij eerst een petscan wil laten maken. Dit betekent vandaag dus geen chemo. Wanneer de petscan plaatsvindt, dat is nog niet bekend. 

Dat worden de komende dagen dus relaxte dagen. Dagen waarin ik geen chemo in mijn lijf heb en mij dus fysiek goed voel! 

Liefs Bi

Bron: Bianca

Ook interessant

  • Waldenström

    Vermoeidheid en het energiefabriekje

    Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.

  • Leukemie, Stamceltransplantatie

    In de gloria

    In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.

  • Waldenström

    Daar is de kou weer!

    De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. En dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie is dat ik nu met de neuropathie zit.