Ja, dat is gek.. na de super laatste chemo heb ik de laatste keer ook niet veel last gehad van de beruchte bijwerkingen. Maar dan.. dan is de laatste chemo voorbij en dan is alles weer normaal voor de mensen om me heen. Het liefst zou ik ook weer alles gewoon doen zoals ik dat gewend was en zoveel mogelijk geprobeerd heb tijdens de chemo. Maar mijn emoties sleuren me soms alle kanten uit.
Ongeloof en verdriet als ik kijk naar foto's van mij en ons gezinnetje van voor de diagnose, ik was daar dus gewoon al ziek zonder dat ook maar iemand daar een vermoeden van had. Enorm veel kracht en optimisme die ik had net na de diagnose en tijdens de behandeling, tuurlijk ga ik dit overleven! Maar tegelijkertijd angst die bijna niet uit te spreken is, angst dat de behandeling niet aan slaat, angst dat ik de kindjes achter moet laten, angst voor een slechte afloop. Onzekerheid bij alles wat ik voel in mijn lichaam, bang dat er iets niet goed is. Wantrouwen in mijn lichaam, omdat ik dacht gezond te zijn en kanker bleek te hebben. Maar ook trots, ik ben trots op mijn lichaam hoe ik de chemo's heb doorstaan. Ik heb hoop op een mooie toekomst als ik me goed voel en kijk naar onze geweldige kindjes die nog zo onbezorgd kunnen genieten van alles om hun heen. Verlangen, ik verlang nu meer dan ooit naar de wens om oud te mogen worden. En ik ervaar pure geluk als ik besef hoe belangrijk en dierbaar de mensen om me heen zijn en hoe fijn het is dat ze me op ieder moment willen bijstaan. Pure geluk, samen met ons gezinnetje, Mark, Tren, Femke en ik.. zoveel liefde. Niets is mooier dan dat! en wat zijn we samen sterk.
En dat is slechts nog maar een greep uit de emoties die ik beleef in de afgelopen maanden. Het is dus echt, ineens is echt alles anders. De onbezorgdheid van het leven is weg, wat had ik die nog graag heel lang gehouden. Het is aan mij om de komende tijd keihard te vechten en te leren omgaan met alle emoties. Vertrouwen te krijgen in mijn lichaam en in de toekomst. Want er zijn zoveel goede verhalen! Daar ga ik bij horen.. hoe dan ook, dat MOET!
Bron: Ineke
Afgelopen week weer controle gehad. De uitslagen van het bloedprikken had ik al gezien en deze waren gewoon goed. Puntje voor Gelre ziekenhuis.
De uitslagen staan tegenwoordig mooi op tijd in ‘Mijn Gelre’ zodat ik tijd heb om eventuele vragen te formuleren voor het consult.
Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.
In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.