En net als ik even denk dat het eindelijk weer eens gewoon gaat en alles normaal voelt. Het moment waarop ik me eindelijk weer helemaal kan geven zonder lichamelijke beperkingen, dan barst de bom.
Natuurlijk loop ik weer te hard van stapel. Ik doe dan misschien ook belachelijk veel voor iemand die net 8 maanden chemotherapie heeft gehad. Maar het gaat goed, want ik voel me goed. Het ging net iets TE goed, maar het voelde zo goed en zo normaal. Ik hou niet van stil zitten, ik kan niet met mijn handen in de broekzakken staan toekijken terwijl andere hard werken, ik wil mee met de flow. Ik moet mee met de flow anders ben ik mezelf niet.
De afgelopen week is de Stip it-actie van start gegaan op Zapp/NPO3, een bewustwordingscampagne waarbij mensen worden opgeroepen om vier stippen op hun hand te zetten.
Vorige week weer voor de zoveelste uitslag bij de dokter geweest en de uitslag was volgens de hematoloog weer bevredigend, dus was dat voor mij ook het geval.
Afgelopen week weer controle gehad. De uitslagen van het bloedprikken had ik al gezien en deze waren gewoon goed. Puntje voor Gelre ziekenhuis.
De uitslagen staan tegenwoordig mooi op tijd in ‘Mijn Gelre’ zodat ik tijd heb om eventuele vragen te formuleren voor het consult.