Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

Nieuwe picclijn & koorts, maar de chemo ging door!

De dag voor Koningsdag is mijn picclijn uit mijn rechterarm gehaald en opnieuw geplaatst, maar dan in mijn linkerarm. De operatie zelf was zo klaar. 

Het duurde langer om de OK klaar te maken, om ervoor te zorgen dat het allemaal zo steriel mogelijk gedaan wordt, dan de ingreep zelf. Ik werd weer helemaal afgeschermd met doeken. Het leek wel alsof ik in een tent lag. Het was lekker druk op de OK. Er waren veel mensen die deze ingreep wilde zien. Dit wordt blijkbaar niet heel veel gedaan in het Bronovo. Eerst hadden ze de verkeerde variant van de picclijn uit de verpakking gehaald. Zonde, daar was de chirurg ook niet heel blij mee. Schijnt heel duur materiaal te zijn. Oeps. Misschien hadden ze toch wat minder mensen moeten toelaten in de OK… 

Koningsdag was voor mij helaas ziekenhuisdag. Ik werd 's ochtends wakker en had het koud en knallende hoofdpijn. Daar had ik de avond ervoor ook wel een beetje last van, maar ik had geen koorts. Helaas had ik dat deze ochtend wel. En ja protocol is dan dat je het ziekenhuis belt. En zoals ook vaak het geval is mag je vervolgens weer naar de SEH komen. Daar heb ik dus op Koningsdag 3 uur lang gezeten. Voor diverse bloedonderzoeken, urineonderzoek, een influenzatest en wederom een longfoto. Nergens kwam iets uit waaruit zou moeten blijken waarom ik koorts heb. Omdat ik verder geen klachten had hoefde ik niet te worden opgenomen en mocht ik uiteindelijk weer naar huis.

Op donderdag had ik chemo nr. 7. Omdat ik de dag ervoor koorts had, moest ik voorafgaand aan de chemo nogmaals bloed laten afnemen. Ik was dus een uur voordat de chemo zou moeten starten al in het ziekenhuis aanwezig. Het duurde even voordat de bloeduitslagen binnen waren en er een arts gevonden was die de bloeduitslagen kon beoordelen en kon zeggen of de kuur gestart mocht worden. Gelukkig had ik geen koorts en vond de arts mijn bloeduitslagen er goed uit zien. Hij zag wel dat de ontstekingswaarden in mijn bloed hoger waren geworden dan de dag ervoor. Maar ik was blij, de chemo mocht doorgaan! Helaas duurde de chemo dit keer een half uur langer. Omdat de 4e en laatste zak (de dacarbazine) niet meer is vermengd in 250 ml maar nu uit 500 ml bestaat, moet die een half uur langer inlopen. Dit is aangepast omdat veel mensen last kregen van vaatirritatie. Het schijnt inderdaad zo te zijn dat heel veel mensen extreem veel pijn kregen bij het inlopen van deze zak. Ik heb daar echter nooit last van gehad omdat bij mij alles via de picclijn gaat en dus niet direct in mijn vaten terecht komt. Als ze nou iedereen een picclijn zouden geven, zou het dus gewoon in een half uurtje kunnen in plaats van in een uur, maar goed. Ik denk dat ze dat niet standaard willen doen gezien de kosten die het inbrengen en het wekelijks verzorgen van de picclijn met zich meebrengt. Ik ga voor de volgende keer maar vragen of die bij mij toch niet sneller mag lopen, want het duurt al lang genoeg voordat je weer naar huis mag. 

Toen de vierde zak erin zat werd er nog eventjes nagespoeld. Tijdens het spoelen begon ik het verschrikkelijk koud te krijgen. Ik begon echt te rillen van de kou. Helaas daar kwam de koorts weer. In no time zat ik alweer op 38,8. Ik mocht dus niet weg. Er werd weer bloed afgenomen, er moest weer een arts opgepiept worden om mij te onderzoeken en vervolgens weer wachten om te horen of ik een nachtje moest blijven of toch naar huis mocht. Na 2,5 uur kreeg ik te horen dat ik toch naar huis mocht. Gelukkig maar. Mijn collega Susan was dit keer mee. Arme Susan, die heeft 6,5 uur lang op een houten stoeltje naast mij gezeten. Ik hoop niet dat mijn andere collega’s nu niet meer durven mee te gaan...

Uiteraard moest ik thuis wel goed mijn temperatuur in de gaten houden en mocht ik paracetamol nemen. De hoogste temperatuur was op een gegeven moment 39,5, maar gelukkig nam het na de paracetamol snel af. Ik had 's avonds nog even lekker geslapen en werd badend in het zweet wakker. Bed afgehaald, gedoucht en weer m'n bed in gedoken. Om half 3 weer wakker. Wederom doorweekt. De volgende ochtend ging het weer goed. Gelukkig geen koorts meer! Ook de dagen daarna geen koorts meer gehad en voelde ik mij eigenlijk best prima. Ik heb wederom goed naar mijn lichaam geluisterd en ben steeds lekker op tijd mijn bedje in gegaan. 

Inmiddels begint het haar op mijn hoofd toch wel heeeel erg dun te worden. Of ik het eraf laat scheren, dat weet ik nog niet, maar ik kan er in ieder geval niet meer mee naar buiten. Zit nu dus echt wel vast aan mijn pruik. Gelukkig gaat die steeds mooier zitten, dus heel erg is het niet. Mijn haren hebben het nog lang volgehouden! De verwachting was dat na 2 à 3 weken na de 1e kuur mijn haren zouden uitvallen. Ik had gedacht dat ik dan ook echt heel snel kaal zou zijn. Gelukkig is mij dat bespaard gebleven. Ik heb inmiddels 7 kuren gehad en nu pas begint het er echt niet meer uit te zien. Ik ben er nog steeds erg blij mee dat ik niet direct de tondeuse erover heen heb laten halen.

Nog maar 9 keer chemo te gaan. Het eind is in zicht. Ook al klinkt september echt nog heel ver weg, als ik van chemo naar chemo leef, dan gaat het toch iets sneller dan wanneer ik in maanden reken. Ik moet toch ergens de positiviteit uithalen Dus op naar chemo nummer 8. Maar eerst nog even genieten van de dagen dat ik mij straks weer helemaal goed voel. Met het voorspelde mooie weer moet dat zeker gaan lukken!

Liefs Bi

Bron: Bianca

Ook interessant

  • Waldenström

    Vermoeidheid en het energiefabriekje

    Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.

  • Leukemie, Stamceltransplantatie

    In de gloria

    In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.

  • Waldenström

    Daar is de kou weer!

    De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. En dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie is dat ik nu met de neuropathie zit.