Alweer 2 weken Er zijn na mijn 7e en gelukkig 1 na laatste chemo alweer 2 weken voorbij! Time flies en dat is soms maar beter ook.
Ik ben over het algemeen vrij positief ingesteld, maar het gaat de laatste tijd toch niet allemaal vanzelf. Goed, niemand had gezegd dat het makkelijk zou gaan zijn en sommigen zeggen dan, het kan altijd erger. Klopt en daarom, kop omhoog en gaan met de geit.
Zoals altijd, heb ik eerst een bezoekje mogen brengen aan Dracula voor het afgeven van de nodige buisjes bloed. Deze keer mocht ik nuchter om te bekijken of mijn bloedsuikerspiegel wel in orde was. Nou, dat was zo. Alle waardes in het bloed waren weer in orde voor de toediening van de 7e chemokuur. Een goed gesprek met mijn grote vriend de internist. Ik had weer eens geprobeerd een stukje hard te lopen. Even voor de duidelijkheid, ik noem het hardlopen omdat de snelheid net even iets hoger ligt dan bij wandelen. We hebben hier een sportpark met daar omheen een weg/fietspad welke zo'n 4,7 kilometer is. De laatste keer dat ik daar gelopen had, ging het me nog best goed af. Niet stoppen, gewoon doorsjokken. De laatste keer echter liep het geheel anders. Er was iets of iemand die die dag een geheel ander plan met me had. Ik heb gewoon drie keer moeten stoppen om op adem te komen! Dat was weer zo'n moment waarop je geconfronteerd word met het feit dat het lichaam het best zwaar te verduren heeft. Iets meer schade dan gewenst. De internist was duidelijk op het moment dat ik aangaf dat ik geprobeerd had hard te lopen. Je kunt tenminste nog hardlopen. En daarbij, luisteren naar je lichaam is heel belangrijk. En zoals altijd, hij had volledig gelijk.
We waren tevreden over de resultaten van het bloed, de internist hoorde niets vreemds aan mijn verhaal. Als alleen dat ik na mijn 6e kuur waarschijnlijk een maagverlamminkje heb gehad. Niets ergs, alleen een beetje heel veel omgekeerd eten.
De volgende dag vol goede moed naar het ziekenhuis voor de kuur. Vriendelijk als altijd word je daar door de verpleegkundige welkom geheten, een bakje koffie of thee aangeboden en de standaard handelingen als temperatuur opnemen en bloeddruk meten. Dan plaatsnemen op een comfortabele zetel en het infuus inbrengen. Deze keer was de dame die die handeling uitvoerde niet zo heel erg aardig voor me. Jeetje! In mijn hand. Goed, niet zeuren, maar het deed enorm veel pijn. De kuur weer volledig doorstaan en volledig van het padje af na de lunch naar huis gegaan. Mijn lieve echtgenote brengt me weg naar het ziekenhuis en haalt me ook weer op. Dat is lief en ik moet zeggen zelfs meer dan dat. Zo kort na de kuur ben ik niet zo heel erg makkelijk in de omgang, maar mijn liefje komt me toch steeds weer ophalen en laat me de rest van de dag met rust. Al moet ik zeggen, deze keer was ik toch vrij snel weer in staat om samen met haar de hondjes uit te laten. En het goede weer helpt natuurlijk ook.
Wel heb ik deze week nog een heel klein beetje pech. Een van onze honden heeft een darminfectie opgelopen. We dachten dat ze ervan genezen was, maar helaas kwam het weer terug. Deze infectie is een van de weinige of zelfs de enige variant van infectie, veroorzaakt door een bacterie, die ook een mens met verzwakte weerstand te grazen kan nemen. En je raad het al, ik ben aan de beurt! Ik heb in mijn hele leven nog niet zoveel antibiotica gehad als sinds de chemokuur. Met een antibiotica kuur mag ik mezelf de komende week weer verwennen.
Nu, zijn we nog 1 week verwijderd van mijn 8e en laatste kuur. Wat een feest. Wij verheugen ons op de eerste zaterdag na de laatste kuur. Dat is de laatste dag dat ik prednison moet innemen. Ik weet niet of het echt zo is, maar zo'n 8 uur na inname van de prednison begin ik minder last te krijgen van de prednison. Dan ga ik me prettiger voelen en voel ik mijn bloeddruk/hartslag zakken. Ik wordt op zo'n moment even net iets meer mens. Na de laatste kuur zijn we er natuurlijk nog niet. Nee, dan nog een onderhoudskuurtje van 2 jaar. Maar dan hebben we dit weer achter de rug. En wij, onze dochter, mijn vrouw en ik verlangen daarnaar.
Zaterdag weer bloedprikken en dinsdag a.s. weer de kuur. Ik houd jullie op de hoogte.
Geniet van het leven!
Bron: William
Afgelopen week weer controle gehad. De uitslagen van het bloedprikken had ik al gezien en deze waren gewoon goed. Puntje voor Gelre ziekenhuis.
De uitslagen staan tegenwoordig mooi op tijd in ‘Mijn Gelre’ zodat ik tijd heb om eventuele vragen te formuleren voor het consult.
Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.
In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.