De dag ervoor begin ik al te tetsen en vlak voor het moment zelf moeten ze vooral niet teveel tegen me zeggen. Gelukkig was de uitslag prima. Nu, na anderhalf jaar is mijn MM stabiel, dankzij de Lenalidomide. PPPffff, wat een opluchting. We zijn het vanavond samen wezen vieren met een heerlijk etentje in, hoe toepasselijk ook, 'De Vrijheid'.
Tevens heb ik bij mijn professor bedongen dat ik nu voor het eerst maar liefst 12 weken mag wegblijven, heerlijk. Komende week is het precies 10 jaar geleden dat ik mijn stamceltransplantatie heb ondergaan en ik durf nu ook te gaan denken aan mijn 60e verjaardag volgend jaar. Ik denk dat dat wel een aardig feestje gaat worden. Zover is het echter nog niet, maar het betekent wel dat ik met plannen in mijn hoofd bezig ben en dat is een goed teken.
Groeten, Cees
Bron: Cees