Hoe vertel je het?
Als je het gaat vertellen, ben je vaak bang voor de eerste reactie. Elk kind verwerkt het nieuws op zijn eigen manier. Respecteer deze verschillen. Bereid je voor door er eerst met anderen over te praten. Bij jonge kinderen kan een speciaal boekje helpen. Vraag hiernaar in het ziekenhuis, de bibliotheek of boekhandel.
Vertel het nieuws liefst samen met iemand die je vertrouwt. Idealiter doe je dit als ouders samen. Je kunt elkaar dan steunen en ziet allebei hoe je kinderen reageren. Hierop kun je naderhand inspelen.
Heb je meerdere kinderen, beslis dan of je het tegelijkertijd aan je kinderen vertelt of aan elk kind afzonderlijk. Als je het in een keer doet kan iedereen direct reageren en hoef je niet bang te zijn je te verspreken. Vertel je het toch afzonderlijk, doe het dan liefst wel op dezelfde dag.
Gedoseerd informeren
Pas de informatie die je geeft aan de leeftijd van je kinderen aan. Vertel niet alles in een keer, je kind kan het toch niet allemaal verwerken. Benadruk dat je ziekte niet besmettelijk is en dat het niemands schuld is.
Het is belangrijk dat je uitlegt wat de ziekte voor het dagelijks leven betekent; ziekenhuisbezoeken, een oma die vaker komt oppassen, niet meer naar je werk. Je kind vindt het fijn als het weet waar het aan toe is. Loop tegelijkertijd niet op de zaken vooruit. Vermijd zoveel mogelijk medisch jargon en gebruik gewone woorden. Benoem de ziekte en gebruik het woord kanker.
Verschillende reacties
Je weet van tevoren niet hoe je kind reageert. Alles is mogelijk: slecht slapen, nare dromen, boos zijn, stil of juist heel actief worden, negeren, huilen, buikpijn hebben, aandacht vragen, extra lief zijn enzovoort.
Houd in de gaten of het gedrag van je kind niet extreem verandert. Is je uithuizige zoon bijvoorbeeld ineens heel veel thuis om je bij alles te helpen of spijbelt je dochter geregeld terwijl ze altijd met plezier naar school ging? Met dit soort signalen 'moet' je iets. Praat erover met een vertrouwenspersoon of vraag hulp aan een professional.