Weblog

Een paar weken geleden bij de vaatchirurg geweest, gisteren naar de cardioloog en vandaag de oogarts bezocht en alle drie waren zo tevreden dat ik voorgoed of voor langere tijd met ontslag mag.

Om maar te beginnen waar ik de vorige keer geëindigd ben, de 4-daagse heb ik niet kunnen lopen. De liesblessure bleek een liesbreuk te zijn en na de operatie had ik onvoldoende tijd om te trainen. Ik schuif de 10e keer gewoon nog een jaartje op.

Een paar weken geleden bij de vaatchirurg geweest, gisteren naar de cardioloog en vandaag de oogarts bezocht en alle drie waren zo tevreden dat ik voorgoed of voor langere tijd met ontslag mag.

Oktober nadert en het weer begint om te slaan. Regenachtige dagen, afgewisseld met zon en om 8 uur is het al donker aan het worden. 's Avonds kan al bijna de kachel aan, want het wordt toch wel een beetje koud binnen.

De titel van dit bericht is de eerste zin van het songfestivalliedje welke Teach-In in 1975 zong. Dat is al lang geleden, maar als ik kijk wanneer ik mijn laatste bericht hier heb gepubliceerd, dan is dat wellicht niet zover terug als 1975, maar tjonge jonge.

Ik had graag nog een rondje gereden maar dat gaat helaas niet meer. Blijkbaar heb ik de genen doorgegeven aan de kinderen.

Vanochtend doorgebracht in het Erasmus medisch centrum in Rotterdam voor mijn periodieke onderzoeken. Ze hadden maar liefst vijf buizen bloed nodig dus dat werd tweemaal prikken want mijn arm geeft standaard voor slechts drie buizen bloed.

Ik zie het, we zijn alweer een half jaar verder sinds mijn laatste bericht. Het fietsen op woensdagochtend heeft niet echt gewerkt.

Ik wil jullie deelgenoot maken van een videopresentatie, waar ik aan heb meegewerkt. De video is voor een groot hematologisch congres in Amsterdam  juni 2019, en ik ben een van de patiënten waar het over gaat. En zichtbaar in de presentatie.