Weblog

De uitslag, een goede uitslag, de best mogelijke uitslag. De kanker is helemaal weg uit mijn lichaam. Geslonken, verdwenen, verstoten.

Hoe is het leven na de bestralingen? Tijd voor een update. Aanvankelijk ging het herstel na de bestralingen prima. De afgelopen week kreeg ik even een terugval, maar dat gebeurt bij mij wel vaker, zo om de paar maanden. 

Je zou misschien denken dat ik na bijna negen jaren van ziekte de wijsheid heb gevonden om me niet meer druk te maken om dingen waar ik geen controle over heb. Voor een groot deel is dat ook zo.

Verdriet ongeloof en angst
Het beheerste mijn leven

Toen ik vandaag een brief kreeg van het UMC Utrecht schrok ik me een hoedje. Waar ik vandaan kom zeggen ze recht uit het hart dat ze zich de tering schrokken, maar ik woon inmiddels al jaren in de provincie.

Donderdag 23 juli na de 20 km van de 3e dag van de alternatieve 4-daagse nog even bloedprikken voor de periodieke controle. In de wachtkamer, zoals verwacht, vrij rustig en genoeg ruimte tussen de stoelen.  Toch is het al aanmerkelijk drukker dan de vorige keer, afgelopen april.

Op het moment dat ik ervan overtuigd was dat ik haar gelukkig wilde maken wist ik niet dat het zo moeilijk was. Ze is niet zo veeleisend. Een beetje lief zijn, lekker koken, grapjes maken. Een man met succes en grote woorden hoeft ze niet, maar wat heeft ze aan een man die ieder ziekenhuisbed al eens bezet heeft? Haar geluk is onlosmakelijk verbonden met mijn gestel.

Hoe gaat het ervaar ik vaak als een veel te grote en algemene vraag momenteel. Ik raak dan een beetje in paniek want hoe kan ik een goed antwoord geven op die vraag. Soms gaat het goed, maar antwoord ik het gaat goed dan denken mensen misschien dat alles achter de rug is en het gewoon 'goed' gaat.

Twee weken terug kreeg ik de laatste uitslag van het bloedprikken en de arts meldde mij dat het IgM weer was gestegen. Nu was het van 13, naar 15 en nu 17,2 gegaan. De langzame gang omhoog werd ingezet.