En dan is het alweer 3 jaar geleden dat we de niet te bevatten diagnose kregen.
Er is veel gebeurd de afgelopen jaren en gelukkig doe ik het inmiddels al 2 jaar goed op de REP-kuur (Revlimid, Endoxan, Prednison) en blijft mijn M-proteïne stabiel tussen de 1 en de 3. Voor mijn hematologe al een persoonlijk record, ze had nog niet eerder iemand die deze onderhoudskuur langer dan 19 maanden kon gebruiken. Aan de ene kant natuurlijk superfijn maar aan de andere kant neemt de angst dat de kuur op een bepaald moment niet meer gaat werken ook toe. Ik probeer er maar niet teveel bij stil te staan.
Inmiddels ben ik sinds september volledig afgekeurd, iets wat me wel rust geeft, en vul ik mijn dagen met van alles in en om het huis, de kinderen, de honden en af en toe iets leuks doen. Alles gedoseerd om niet te moe te worden. De ene dag gaat beter dan de andere, maar ook daar raak je aan gewend.
Dus medisch gezien is er eigenlijk niet veel te vertellen vandaar dat het ook vrij stil is op mijn blog. De kleine berichtjes over mijn waardes uit ik meestal op mijn facebook.
Ik hoop het komende jaar te mogen vullen met veel goede waardes, redelijke gezondheid, positiviteit, persoonlijke groei, family & friends, kracht en energie en veel nieuwe mooie herinneringen! En ik wens iedereen hetzelfde toe voor komend jaar.
Bron: Marcha
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.
