Vorige week donderdag mijn laatste, van vijf bestralingen gehad. Ik ben blij dat het achter de rug is. Ik had in de heup kam rechts veel pijn. De pijn is nu helemaal verdwenen. Fijn.
Op dit moment ben ik echt ontzettend moe. Waar het vandaan komt weet ik niet. Misschien nog nawerking van de bestraling maar dat denk ik niet. Wat wel een mogelijkheid kan zijn is een laag Hb. Ik hoop dit maar want dan kan ik misschien een bloedtransfusie krijgen. Vorige week vrijdag heb ik een transfusie van bloedplaatjes gehad. Mijn bloedplaatjes waren nog maar 20. Niet super dus. Ik zit ook onder de blauwe plekken.
Ik hoop wel dat de moeheid verdwijnt want dit is echt niet leuk meer. Ik zit het liefst gewoon voor me uit te staren. Geen puf terwijl ik echt aan het werk moet voor de vakantie. Ik wil zaterdag de koffer dicht hebben. Mijn medicatie heb ik al klaar. Nu nog een medische verklaring, de stempels bij het CAK zijn mislukt. Nou ja ik neem het risico wel. Kan niet anders. Gewoon heel onschuldig en lief kijken. Ik zal blij zijn als we onderweg zijn.
Bron: Rona
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.
