Vorige week donderdag mijn laatste, van vijf bestralingen gehad. Ik ben blij dat het achter de rug is. Ik had in de heup kam rechts veel pijn. De pijn is nu helemaal verdwenen. Fijn.
Op dit moment ben ik echt ontzettend moe. Waar het vandaan komt weet ik niet. Misschien nog nawerking van de bestraling maar dat denk ik niet. Wat wel een mogelijkheid kan zijn is een laag Hb. Ik hoop dit maar want dan kan ik misschien een bloedtransfusie krijgen. Vorige week vrijdag heb ik een transfusie van bloedplaatjes gehad. Mijn bloedplaatjes waren nog maar 20. Niet super dus. Ik zit ook onder de blauwe plekken.
Ik hoop wel dat de moeheid verdwijnt want dit is echt niet leuk meer. Ik zit het liefst gewoon voor me uit te staren. Geen puf terwijl ik echt aan het werk moet voor de vakantie. Ik wil zaterdag de koffer dicht hebben. Mijn medicatie heb ik al klaar. Nu nog een medische verklaring, de stempels bij het CAK zijn mislukt. Nou ja ik neem het risico wel. Kan niet anders. Gewoon heel onschuldig en lief kijken. Ik zal blij zijn als we onderweg zijn.
Bron: Rona
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
