Buiten stormt het, heerlijk vind ik dat! In ons nieuwe huis, slapen we net als in ons oude huis, onder het schuine dak en omdat we nu echt op het platteland wonen (lees: in het open veld) waait het echt enorm hier. Als ik dan in bed lig onder een dikke deken in onze mooie slaapkamer is het net alsof we aan zee wonen. Je hoort de wind gewoon harder worden, soms is het net alsof het huis het maar net aankan. Net, is precies genoeg.
Net is ook precies dat beetje geluk dat ik hoop te hebben op een goede scanuitslag aanstaande woensdag. Oooooh alleen het idee al dat ik gewoon schoon ben (nee ik typ niet 'zou zijn' ik BEN gewoon schoon dat moet! Punt) maakt me echt zooooooo blij. Zou ze het echt zeggen? Gewoon, dat de arts ons een hand geeft, glimlacht met een knipoog en zegt 'ik ben dan wel de vervangende arts, maar ook ik kan goed nieuws brengen!' Je bent schoon, klaar, je hebt gewonnen! Echt! Zou het? Wauw daar krijg ik gewoon hartjes van in mijn ogen! Ik hoop het ZO!
Dan zou ik eindelijk weer durven bouwen aan de toekomst. Weer aan de slag gaan op het werk.. Starten met de revalidatie en weer op weg gaan naar gewoon. Maar dan bijzonder gewoon.. Mijn leven heeft inmiddels zo'n mooi gouden randje gekregen. Ik ben zo dankbaar voor deze tweede kans.. Ik heb er zoveel van geleerd en vooral hoe ik echt moet genieten. Er is niets belangrijker dan je gezin.. Je leven en het leven voor elkaar.
Kijk, het werkt ik val inmiddels bijna in slaap. Byebye Hodgkin, welkom nieuw leven ;) ik ga erover dromen!! Dat is beter dan de enge angstaanjagende spanning die soms door mijn lijf giert bij het idee dat het misschien toch niet goed zou zijn. Daaaaag daar heb ik nu geen tijd voor ;) slaaplekker!!!
Enne duimen he!! Woensdag rond de middag ;)
