Nou vooruit; nog eentje dan! Na mijn laatste blog is er veel veranderd. Ik ben drie maanden wezen sporten in het ziekenhuis onder begeleiding van twee fysiotherapeuten; de zogeheten oncologische revalidatie, ben ik geopereerd aan mijn slokdarm, werk ik weer volledig én ben ik weer begonnen met paardrijden!
Daarnaast heb ik weer een goede APK keuring bij mijn oncoloog achter de rug en nog belangrijker; ik kan eindelijk weer echt eten!
Zoals gezegd heb ik deelgenomen aan een oncologisch revalidatietraject. In de periode van november tot en met februari heb ik twee keer per week één uur gesport onder begeleiding van een tweetal fysiotherapeuten. Voornamelijk krachttraining en daarnaast veel fietsen. Elke week werden de oefeningen zwaarder, maar het resultaat mag er wezen. Ik ben erg goed vooruit gegaan, mijn conditie is verbeterd en ik heb weer spierkracht in voornamelijk mijn benen.
Op 1 februari werd ik dan eindelijk toch geopereerd aan mijn slokdarm. Het eten ging helaas na de twee oprekkingen in augustus nog niet heel veel beter. Ik moest de flesjes blijven drinken om nog enigszins op gewicht te blijven/komen, want aan normaal voedsel kon ik niet genoeg binnen krijgen. En dus was de operatie noodzakelijk. Na een nachtje in het ziekenhuis te zijn gebleven, waar ik overigens wel heel veel pijn heb gehad, maar gelukkig was er genoeg morfine, mocht ik de volgende dag weer naar huis. Om 12.00 uur kwam de arts langs om te zeggen dat alles goed was gegaan en ik naar huis mocht. Ik had direct Roel gebeld en die zou vanaf zijn werk vertrekken naar het AMC om mij op te pikken. Nu werkt Roel gewoon in Den Haag en ligt het AMC in Amsterdam, dus dat duurde wel even voordat hij er zou zijn. Nog geen 45 minuten later kwam er een verpleegkundige mijn kamer binnen om te zeggen dat ze het bed waarop ik lag nodig had, dus het (vriendelijke) verzoek was om direct mijn kamer te verlaten. Ik stond nog niet op van mijn bed of de lakens werden er al afgetrokken. Aan klantvriendelijkheid kan het AMC nog wel wat verbeteren... maar goed.
Op woensdag was ik geopereerd en op maandag dacht ik wel weer te kunnen gaan werken. Ik voelde me namelijk erg goed! Van de 3-6 weken die de meesten nodig hebben om te herstellen van de operatie wilde ik natuurlijk niets weten. Helaas kon ik na een paar uur op kantoor weer naar huis. Ik werd misselijk, duizelig, m'n darmen waren de weg kwijt en ik voelde me dus echt niet goed. Blijkbaar te vroeg begonnen... of toch niet? Na de rest van de dag in mijn bed te hebben gelegen en op het toilet te hebben gezeten, heb ik op dinsdag toch even contact gezocht met mijn arts in het AMC. Ik wilde even weten of dit toch te maken kan hebben met de operatie. Hij liet mij weten dat ik gewoon een ordinaire buikgriep te pakken had. Balen! De rest van de week ben ik dan ook maar thuis gebleven. Zeker omdat ik alleen nog maar vloeibare voeding mocht, was aansterken niet heel makkelijk. Opnieuw verloor ik weer een paar kilo. De week erna ging ik weer aan het werk en dat ging stukken beter.
Ook mocht ik langzaamaan mijn eten gaan uitbreiden van vloeibaar naar dik vloeibaar en vervolgens naar gewoon voedsel. Uiteraard kon ik niet zo lang wachten zoals was voorgeschreven, na twee weken pas weer normaal eten, dus na 1,5 week ben ik voorzichtig normaal gaan proberen te eten. En dat ging goed. Sindsdien kan ik weer alles normaal en zonder problemen eten. De operatie is dus geslaagd! Zo ontzettend fijn om na zo'n 1,5 jaar eindelijk weer normaal een boterham of een gekookt ei te kunnen eten. Inmiddels zitten alle verloren kilo’s er weer aan. Ik ben blij! En voor de mensen die denken dat ik nog niet op mijn 'oude' gewicht zit, ik ben nou eenmaal nooit dik geweest, en zal dat ook niet snel worden. Ik eet de hele dag door, meer kan ik er toch echt niet van maken.
Ook heb ik bijna alle eerder aangeboden restaurantdates achter de rug. Zo ben ik heerlijk wezen kaasfonduen met Mariëlle, heb ik geluncht met Ilona, heb ik van een ontbijtje bij Engelhard genoten met Roel en Lotte en ook Toko Eddo heeft er weer een klant bij. Daarnaast ga ik op heel korte termijn pizza eten met Marja, staat er een etentje gepland met Wendy en Sab en ga ik ontbijten (wederom bij Engelhard) met Jelle en Sanneke! Zo fijn om gewoon weer te kunnen genieten van een heerlijke maaltijd! In verband met de grote cyste die in mijn buik zat tijdens de zwangerschap van Lotte moest ik in maart 2015 al stoppen met paardrijden. En nu, twee jaar later, ben ik eindelijk weer aan het rijden. En gelukkig ook weer op het paard waar ik altijd op heb gereden. Zo ontzettend fijn. Dit was eigenlijk het laatste dat ik nog niet deed sinds ik weer beter ben.
Ook heb ik de afsluitende afspraak gehad bij mijn psycholoog in het ziekenhuis. Ze was erg tevreden over hoe ik door de hele periode heen ben gekomen, en ik eerlijk gezegd ook. Ik ben blij dat ik regelmatig bij haar terecht kon.
Maar nu, nu is het tijd om echt het 'normale' leventje te leiden. Geen ziekenhuisbezoeken meer, geen psycholoog, geen ritjes meer naar het AMC, niet meer bloed prikken, gewoon even helemaal niets. Ja wel de leuke dingen, paardrijden, werken en lekker eten! Uiteraard heb ik de komende tijd wel elke drie maanden een date met mijn oncoloog, maar verder hoef ik nergens meer mijn gezicht te laten zien.
Dit was dan ook echt mijn allerlaatste blog. Dank voor het lezen, jullie hartverwarmende reacties, iedere keer weer! Liefs Bi
Bron: Bianca
Afgelopen week weer controle gehad. De uitslagen van het bloedprikken had ik al gezien en deze waren gewoon goed. Puntje voor Gelre ziekenhuis.
De uitslagen staan tegenwoordig mooi op tijd in ‘Mijn Gelre’ zodat ik tijd heb om eventuele vragen te formuleren voor het consult.
Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.
In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.