Ik weet het is een zwak excuus want Ingrid en Suzanne zijn wel gewoon gegaan. Maar de afgelopen week was het met de energie redelijk hopeloos. Toch merk ik langzamerhand wel min of meer verbetering van het energieniveau. Ik heb minder last van 'aanvallen' van vermoeidheid en de diepte daarvan wordt ook minder. Ik blijf ondertussen wel hardlopen als training voor de midwintermarathon en op 14 oktober wel een wandeltocht van 15 km gedaan in Wekerom. Normaal gesproken is een wandeling van 15 km een leuk ommetje maar deze keer merkte ik de volgende dag duidelijk de inspanning daar van.
Ondertussen worstel ik met de vraag wel of niet inschrijven voor de midwintermarathon. De traingingstijden volgen de op en neergaande bewegingen van een jojo en zo gaat het ook met mijn gedachten, wel of niet mee doen. Zoals ik al aangaf verminderen de 'aanvallen' van vermoeidheid en sinds de laatste week van oktober merk ik echt een duidelijk verbetering. De laatste jaren is het eigenlijk telkens hetzelfde patroon. In het voorjaar en zomer 'slaat' de vermoeidheid toe om in het najaar weer af te nemen. Ik krijg er echter geen vat op wat nu precies de oorzaak hiervan is. Is dat waldenström, hooikoorts, verkoudheid of een combinatie hiervan. Wie het weet mag het zeggen.
Voorlopig gaat het met de trainingen beter en afgelopen week, woensdag 8 november, voor het eerst in lange tijd weer een rondje van 6,45 km gelopen. Met een gemiddelde van 10,1 km per uur vond ik dat alleszins acceptabel. Zes november een scan gemaakt, eind november weer even bloedprikken en 7 december een afspraak bij de hematoloog. Ik voel mij best goed maar de uitslag blijft toch altijd wel weer spannend.
Onlangs werd ik door de redactie van Hematon Magazine gevraagd om mee te werken aan een interview. De insteek hierbij was het sporten in combinatie met waldenström en de vermoeidheid. Ik heb hier met plezier aan meegewerkt.
Groeten Johan
PS Ik ben er uit. Ik heb mij ingeschreven voor de 10 mijl op 4 februari 2018.
Bron: Johan
