Afgelopen week werd ik gebeld door de hematoloog. Bij de laatste bloedafname was de waarde voor het M-proteïne weer verder gedaald en ook de lichte ketens, de stukjes eiwit van verschillende soorten, ontwikkelden zich gunstig.
Kortom, het gaat goed met de medicatie van thalidomide, Velcade en dexamethason in de bestrijding van de kankercellen. Zo goed, dat het nu tijd wordt om de donor lymfocyt infusie in te plannen, de DLI, de transplantatie van afweercellen van mijn broer naar mij. Een vervolg op de transplantatie van stamcellen van mijn broer, een transplantatie die ik in 2008 heb ondergaan. De transplantatie van de afweercellen kan de strijd tegen de kankercellen een extra duw geven, zodat de medicatie wat kan worden verminderd. De medicatie doet het nu wel goed tegen de kankercellen maar de bijwerkingen zijn niet mis. Ik heb er wel wat voor over om minder medicijnen te hoeven slikken en misschien iets aan mijn conditie te kunnen verbeteren.
De DLI is nu ingepland binnen drie weken. Vervolgens duurt het dan een paar weken voor de afweercellen merkbaar hun werk gaan doen. Ondertussen gaan we door met de thalidomide en de Velcade, maar niet meer met de dexamethason. Dat ik kan stoppen met dexamethason zie ik als een groot voordeel.
Eerst maar eens de transplantatie.
Bron: Laurens
Vijf jaar geleden verscheen mijn boek Carrièrepatiënt. De reactie die bleef hangen was geen compliment maar een vraag: wat betekent dit eigenlijk? Welke levensles zit hierin?
Ik kon het toen niet beantwoorden. Op de dag van de lancering lag ik met een longontsteking in het ziekenhuis.
Die afstand heb ik nu. Dit is mijn antwoord.
Gezondheid is niet het allerbelangrijkste in het leven.
Deze keer maar beginnen met het onderwerp waar ik de vorige keer mee geëindigd ben. De Nijmeegse 4-daagse.
