Morgenochtend om 8:00 uur moet ik mij melden op de afdeling Orthopedie van het LUMC. De schroef in mijn schouder waar ik al meer dan een jaar last van heb zal worden verwijderd. Het is geen grote ingreep en levert hopelijk vermindering van de pijn in mijn schouder op.
Die pijn zorgt ervoor dat ik elke nacht meerdere keren wakker wordt en soms niet meer weet hoe ik liggen moet. Vorige maand is vastgesteld dat de breuk in mijn bovenarm, ontstaan door een agressieve Kahler-botlaesie, voldoende hersteld is om de operatie aan te durven.
Intussen heb ik weer nieuwe pijnklachten in mijn rug en ribben gekregen. Vorige week is een CT-scan van mijn onderrug gemaakt om te bekijken of daar mogelijk een nieuwe Kahler-haard zit. We wachten nog op de uitslag van die scan. Daarnaast speelt een bestaande ribbreuk, ook gevolg van een Kalher-haard, weer flink op. Woensdag gaan we langs de radiotherapeut om te bespreken wat de behandelmogelijkheden zijn. De kans is groot dat er opnieuw bestraald gaat worden. Als er in mijn onderrug inderdaad een nieuwe haard zit, zal deze ook gelijk in de bestraling worden meegenomen. Het bedoelde effect van de bestraling is, dat de Kahler-activiteit op die plekken stopt.
Na de radiotherapeut gaan we woensdag door naar de hematoloog. Ik verwacht dan onder andere te horen wanneer de volgende DLI-behandeling gepland is.
Om de pijn een beetje onder controle te houden slik ik zo nodig wat extra pijnstillers. Ik gebruik dan oxynorm, een snelwerkende morfine-variant. Enerzijds helpt dit medicijn tegen de ergste klachten, maar het heeft ook flinke bijwerkingen. Het vervelendste is, dat ik er nogal duf en erg moe van wordt en daardoor flinke concentratieproblemen heb. En bij mij werkt dat erg lang na. Nu maar hopen dat de behandelingen een positief effect hebben en dat de klachten zullen gaan afnemen.
Bron: Jaco
Een paar weken geleden bij de vaatchirurg geweest, gisteren naar de cardioloog en vandaag de oogarts bezocht en alle drie waren zo tevreden dat ik voorgoed of voor langere tijd met ontslag mag.
Om maar te beginnen waar ik de vorige keer geëindigd ben, de 4-daagse heb ik niet kunnen lopen. De liesblessure bleek een liesbreuk te zijn en na de operatie had ik onvoldoende tijd om te trainen. Ik schuif de 10e keer gewoon nog een jaartje op.
Een paar weken geleden bij de vaatchirurg geweest, gisteren naar de cardioloog en vandaag de oogarts bezocht en alle drie waren zo tevreden dat ik voorgoed of voor langere tijd met ontslag mag.