Goed nieuws, de HOVON 140 studie is inmiddels geopend in het Groene Hart Ziekenhuis. Dit betekent dat ik niet meer naar Dordrecht toe hoef wat natuurlijk een stuk gemakkelijker is.
Negen van de tien keer ga ik op de fiets naar het Groene Hart Ziekenhuis (GHZ) en als ik eventueel na een chemokuur weer in het ziekenhuis terecht kom is dat sowieso het waar ik al meer dan 3 jaar onder controle ben en daarom een heleboel connecties heb opgebouwd.
Aankomende woensdag ga ik met de derde chemokuur starten. Omdat ik zowel met de eerste als de tweede chemokuur neutropenie en koorts heb gehad en daarom beide keren voor bijna een week in het ziekenhuis heb gelegen, wordt de dosis van de volgende chemokuren naar 75% verlaagd. Ook zal ik op de vierde dag een 'white blood cell boost' krijgen om te voorkomen dat mijn neutrofiele granulocyten weer helemaal na nul zakken. Ik hoop dat dit de derde chemokuur meer verdraaglijker maakt dan de tweede chemokuur, want ook al had ik na de tweede chemokuur feitelijk de zelfde symptomen als na de eerste chemokuur, heb ik mij na de afgelopen chemokuur een stuk beroerder gevoeld dan na de eerste chemokuur.
Bron: Ronald
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
