De tijd gaat snel. Het is alweer tijd voor de maandelijkse controle. Deze keer mogen we vroeg komen. Om 8.15 uur bloedprikken. Omdat het nog zo vroeg is, is het nog lekker rustig.
Na het bloedprikken gaan we lekker koffie drinken. Rond 9 uur gaan we weer naar boven. We zijn al snel aan de beurt zelfs eerder dan de afspraaktijd. Dr. Raaymakers vraagt hoe het gaat. Ik antwoord dat behalve een verkoudheid alles goed gaat. De bloeduitslagen van afgelopen keer en van deze keer voor zover bekend zijn goed. De M-proteïnen blijven laag. Dat is nu al bijna een jaar. Een jaar geleden was er plots een kleine stijging. Er was weer een spoortje te zien. De verwachting was dat dit het begin was van een verdere stijging maar die is gelukkig tot op heden uitgebleven. Laten we hopen dat dit nog lang zo blijft.
De volgende controle is weer over een maand.
Bron: Pim
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
