Na een geweldige carnaval en een hardnekkige verkoudheid vandaag weer naar Rotterdam voor de controle. Ik voel me goed maar toch altijd weer wat spanning.
De gebruikelijke routine weer dus eerst bloedprikken en dan wachten op de uitslag. Intussen maar koffie met iets lekkers erbij. Deze keer is de dokter precies op tijd! Meestal loopt het 15 tot 30 minuten uit.
Omdat Nancy met een kruk loopt zegt hij volgens mij ben jij eigenlijk de patient. Hij informeert wat er precies aan hand is. Nancy legt het uit en hij luistert aandachtig. Dan is de volgende patient aan de beurt. Ik dus. Hij vraagt hoe het gaat en of ik nog koorts gehad heb vanwege de verkoudheid of andere klachten. Hij luistert nog even naar mijn longen vanwege de verkoudheid maar ook daar geen rare dingen. De uitslagen van het bloedonderzoek van afgelopen keer en ook deze keer zijn voor zover bekend weer goed.
De volgende afspraak is weer over twee maanden in mei.
Bron: Pim
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
