Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

Hoezo veerkracht?

Leukemie, Stamceltransplantatie

De liefde voor mijn bank was de voorgaande weken veel te groot, tot de bronchitis begon te temperen en ik vanzelf een hekel kreeg aan dat voortdurende gehang.

Ik moest er weer op uit om de verveling te vergeten en vooral om te laten zien dat ik nog steeds van alles kan. Op de fiets zou ik wel eens even mijn veerkracht laten zien.

Val
Het tempo had een slakkengang. Niet dat dat wat uitmaakte. Als ik iedere dag mijn ritjes zou maken, dan was ik zo weer op conditie. Blaffend als een zeehond zocht ik nieuwe wegen en zo belandde ik telkens op een doodlopende straat.  Van al dat hoesten werd ik doodmoe en het lukte daarom niet om aan het eind van de boerenweg mijn schoenen los te klikken om makkelijk te kunnen keren. Al in de val schreeuwde ik het uit: ‘Waarom?’

Survivor cliché
Met welke reden stel ik nog existentiële vragen? Ik had genoeg meegemaakt om te weten dat vallen pijn doet. En was ik er al niet achter gekomen dat wat ik doe tamelijk zinloos is en ik, zoals Camus zegt, beter kan genieten van de kleine dingen? Ik wil te hard opveren en dat zorgt voor teleurstelling. Ik ben zo’n survivor-cliché van iemand die kanker heeft gehad en vervolgens denkt tegen elke weerstand in te kunnen gaan. Aan discipline geen gebrek, maar waarom toch die ijdele bewijsdrang?

Lees verder op de weblog van Martijn

Ook interessant

  • Waldenström

    De twijfel en de 13e keer

    Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.

  • Leukemie, Stamceltransplantatie

    Zwart licht – Een ontmoeting met Pierre Soulages in Rodez

    We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.

  • Waldenström

    Dat is een mooie meevaller

    Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.