Lieve lezers, Een hele goede grijze morgen vanuit het Amphia ziekenhuis in Breda. Ik lig er (helaas) weer. Dit keer voor mijn tweede DHAP-kuur. Wat gaat de tijd toch snel.. De tweede alweer.
Hierna nog maar een en dan volgt, als alles goed gaat, de grande finale. Ik ben gisterochtend al opgenomen, dus we zijn inmiddels alweer over de helft, maar het was gisteren zo’n bewogen dag dat ik niet de tijd heb gevonden om toen nog een blog te schrijven.
Ik zal even kort mijn week samenvatten en daarna vertel ik jullie meer over gisteren, het begin van de tweede kuur. De afgelopen week was qua avonturen wat minder spannend dan de voorgaande weken, maar ik heb wederom flink genoten van mijn 'vrije' tijd. Maandag moest ik voor het eerst weer naar het ziekenhuis om bloed te laten prikken. De dokter kijkt dan of de bloedwaarden voldoende zijn om te kunnen starten met de volgende kuur. Helaas waren ze toen nog net iets te laag. Waardoor de kuur een paar dagen werd uitgesteld. Donderdag heb ik opnieuw bloed af laten nemen en dit keer kreeg ik wel een 'GO' voor de tweede kuur. Vrijdag, gisteren dus werd ik opgenomen.
Ik was gisterochtend ontzettend gespannen. Ik weet niet echt waarom, maar het leek wel of mijn hele lijf weerzin voelde voor de aankomende week. Zodra ik het ziekenhuis binnenstapte overviel me een benauwend gevoel. Je voelt je op dat moment nog zo fit en je weet dat dat over 36 uur zo veel anders is. Dat blijft zo’n gek gevoel. Zelfs na 9 kuren.. Ze hebben met letterlijk over de drempel van afdeling moeten trekken. Wat ook meespeelde was dat ik al een paar dagen last had van een drukkend gevoel op mijn borst. Nu weet ik dat dat vaak ook stress gerelateerd is, maar mijn hoofd is helaas niet meer in staat om dat onderscheid te maken aangezien daar ooit ook een flinke tumor zat en nog steeds zit. Met alle gevolgen van dien.. Slapeloze nachten, paniekaanvallen, doemdenken. Om van dat gevoel af te komen wilde ik, op eigen initiatief, een longfoto laten maken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Want struisvogelpolitiek is zo verleidelijk. Je kop in het zand.. Je hele intuïtie negeren en vertrouwen op de medicatie. Ook al zegt alles in je lijf dat het anders is. Na heel wat wikken en wegen heb ik uiteindelijk toch om een longfoto gevraagd en die kreeg ik! De rest van de middag was het natuurlijk extra spannend, omdat we nu moesten wachten op de uitslag. Gelukkig kwam deze snel.. en wederom gelukkig.. paniek om niks! De klier zag er niet significant groter uit en ook rechts (waar ooit mijn oude tumor zat) zag het er nog steeds mooi slank uit. Geen toename ten opzichte van de laatste longfoto 4 maanden geleden! Dit nieuws geeft de burger moed.
Met volle kracht op naar de tweede kuur dus die nu alweer een tijd inloopt.. Als alles weer goed blijft gaan dan mag ik morgen ergens in de middag naar huis. Dan is het weer een paar dagen bijkomen en dan loop ik hopelijk volgend weekend weer rond! De komende weken staan er wat leuke dingen op de planning die ik heeeel heeel graag door wil laten gaan. Op 6 Juni ga ik met Lisa naar het concert van Adele en de week daarop staat op 14 Juni met papa het concert van The Boss, ofwel Bruce Springsteen op het schema. Nu al zin in!!!
Ik ga nu nog heel even rusten en dan komt papa zo als het goed is even bij me op bezoek! Ik spreek, hoor en zie jullie snel weer!
Kus,
Daphne
Bron: Daphne
Na een nieuw bloedonderzoek blijkt dat de Kahler enigszins actief is maar te weinig reuring geeft om te gaan behandelen. We gaan dus volgende maand wederom een bloedonderzoek laten uitvoeren en beslissen per maand wat er gaat gebeuren.
Lieve mensen,
We willen al die mensen die ons gesteund hebben in de afgelopen jaren bedanken. Nog steeds worden vele geliefde enorm gemist, in het bijzonder onze lieve Dalisay. Maar in gedachten zijn ze altijd dichtbij.
Mijn kerstboodschap voor 2019 is dit maal, hoe triest ook, geïnspireerd op wat ik recent in het nieuws zag over vluchtelingen, vooral kleine kinderen die moeten leven in een kletsnatte tent en moeten slapen op een doorweekte matras.