Iets te vieren ...

Ik was zo gespannen als een deur omdat ik anders naar het oogziekenhuis in Rotterdam moet voor ik weet niet wat voor enge ingreep. Ik sprong dan ook figuurlijk een gat in het plafond toen ik van de assistente hoorde dat de oogdruk was gedaald van 44 naar 29. Vervolgens naar de arts die ons al breed lachend in de deuropening ontving. Tijdens het onderzoek mocht Elien meekijken door het oculair en kon de arts niets anders vaststellen dan dat het er allemaal prima uitzag. Voorlopig geen oogfoto's meer met infuus en contrastvloeistof en andere vervelende onderzoeken.

Omdat het mooi weer was zijn we - voor de vierde maal - met Elien op de fiets en ik in mijn nieuwe geweldige scootmobiel naar het Amphia ziekenhuis van Oosterhout naar Breda gereden. En om de goede uitslag te vieren gingen we vervolgens naar de grote markt in Breda waar ik zo'n 22 jaar geleden voor het laatst was geweest. En dan te bedenken dat ik daar mijn kindertijd heb doorgebracht. Lekker geluncht met een klein glaasje wijn en een grote last van mijn schouders.

Ander dingetje is dat Elien nu een beetje in de lappenmand zit. Een MRI-scan heeft aangetoond dat haar rechter knie problemen geeft, Meniscus en kraakbeen beschadigd en veel vocht. Ook heeft zij een buikwandbreuk en vorige week tot overmaat van ramp een aanval van spit. Wonder boven wonder kan ze wel fietsen. Binnenkort dus naar de orthopeed. Dan zie je maar weer hoe kwetsbaar ik ben als je mantelzorger ook opeens iets gaat mankeren. Ondanks dat alles en met mijn goede uitslagen op zak gaan we ons toch voorbereiden op onze vakantie naar het mooie Kreta. Het begint nu op te schieten.

Groeten Cees