In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.
Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie. De stoïcijnen, Kant en Nietzsche, je kan niet vroeg genoeg beginnen te praten over hun ideeën, want in een volwassen leven kan je niet meer zonder levenskunst om je eigen weg te vinden, tegenslagen op te vangen en te weten wat belangrijk is.
Socrates
Daar zit ik dan, naast het bed van mijn zevenjarige dochter, voorlezend over het leven van Socrates. Hij, de man die meer vragen stelde dan een nieuwsgierig kind: Wat is rechtvaardigheid? Wat weet ik zeker? Wat is liefde? Ons hoofdstuk draait vandaag om de prangende vraag of het belangrijk is om lang te leven. Haar antwoord? “Ja, dat is heel belangrijk, want we zingen toch altijd: Lang zal ze leven!”
Goed leven
Natuurlijk zingen we “Lang zal ze leven,” maar ik voel de noodzaak om haar voorzichtig uit Plato’s grot te leiden. Wat heb je aan een lang leven als je ziek bent? Of als je alleen maar moet werken om eten te kunnen kopen? Is het niet beter om een goed leven te hebben, ongeacht de lengte ervan?
Eenvoud
Voor mij is twijfel het begin van wijsheid, maar voor haar nog niet. ‘Oké, een goed leven is veel belangrijker dan een lang leven.’ En als ik haar vraag wat je dan nodig hebt voor een goed leven, komt het antwoord zonder aarzeling: lief zijn en flink zijn. En dan zingen we “Goed zal ze leven, goed zal ze leven, goed zal ze leven, in de gloria!” In deze eenvoud vindt zij de antwoorden. Daar mag ik nog een voorbeeld aan nemen.
Lees verder op de weblog van Martijn
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
