Mijn kerstboodschap voor 2019 is dit maal, hoe triest ook, geïnspireerd op wat ik recent in het nieuws zag over vluchtelingen, vooral kleine kinderen die moeten leven in een kletsnatte tent en moeten slapen op een doorweekte matras.
Meteen moest ik denken aan ons eigen bed wat wij nog niet zo lang geleden hebben gekocht. Ook de matrassen hebben maar meteen vernieuwd. Elien heeft maanden lang moeite gehad met wennen aan haar ultra nieuwe pocketmatras met het meest moderne binnenwerk. Nu ze helemaal gewend is en heerlijk slaapt op haar geweldige matras staat dat in schril contrast met het vieze, natte matrasje wat ik op het nieuws zag. En dan realiseer je je maar al te goed dat wij het toch heel mooi geregeld hebben in ons Nederland. Elke ochtend als ik wakker word in mijn warme bedje, in ons heerlijke huis denk ik aan al die mensen, vluchtelingen en kinderen die dat niet hebben. Zouden zij ook het licht en de hoop van Kerstmis kunnen ervaren. Is er wel hoop in die soms uitzichtloze situatie? Kunnen wij, de rest van de wereld, ooit in staat zijn daar voorgoed iets aan te veranderen. In het kerstverhaal wordt het zichtbaar dat het wel zeker mogelijk is. Die hoop kunnen wij met z’n allen ook bieden, voor de vluchtelingen, armoede, oorlog, klimaat en hongersnood. Het kindje in de kribbe in een stal omdat er voor hen geen plaats was in een herberg zag er ook hopeloos uit. Toch was het het begin van iets geweldig groots. Ik hoop dat er voor mijn lotgenoten deze komende kerstdagen ook hoop mag zijn, met warmte, liefde en even zorgeloos mogen genieten.
In tegenstelling tot mijn vorige blogpost is het met de gezondheid wellicht iets minder goed dan dat ik eerder veronderstelde. De latere uitslagen en de conclusie van mijn arts tijdens de bel afspraak maakte mij een beetje nerveus. De eerste week van januari moet ik opnieuw mijn bloed laten onderzoeken en heb ik een week later wederom een bel afspraak. Het zou zo maar eens goed kunnen dat de Kahler weer actief is, tenslotte is het nu precies 4 jaar geleden dat ik stopte met de lenalidomide. Ik hoop dat het allemaal meevalt.
Ik wens jullie allen in ieder geval een gezegend kerstfeest toe komende week.
Groeten,
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.
