Ja, dat is gek.. na de super laatste chemo heb ik de laatste keer ook niet veel last gehad van de beruchte bijwerkingen. Maar dan.. dan is de laatste chemo voorbij en dan is alles weer normaal voor de mensen om me heen. Het liefst zou ik ook weer alles gewoon doen zoals ik dat gewend was en zoveel mogelijk geprobeerd heb tijdens de chemo. Maar mijn emoties sleuren me soms alle kanten uit.
Ongeloof en verdriet als ik kijk naar foto's van mij en ons gezinnetje van voor de diagnose, ik was daar dus gewoon al ziek zonder dat ook maar iemand daar een vermoeden van had. Enorm veel kracht en optimisme die ik had net na de diagnose en tijdens de behandeling, tuurlijk ga ik dit overleven! Maar tegelijkertijd angst die bijna niet uit te spreken is, angst dat de behandeling niet aan slaat, angst dat ik de kindjes achter moet laten, angst voor een slechte afloop. Onzekerheid bij alles wat ik voel in mijn lichaam, bang dat er iets niet goed is. Wantrouwen in mijn lichaam, omdat ik dacht gezond te zijn en kanker bleek te hebben. Maar ook trots, ik ben trots op mijn lichaam hoe ik de chemo's heb doorstaan. Ik heb hoop op een mooie toekomst als ik me goed voel en kijk naar onze geweldige kindjes die nog zo onbezorgd kunnen genieten van alles om hun heen. Verlangen, ik verlang nu meer dan ooit naar de wens om oud te mogen worden. En ik ervaar pure geluk als ik besef hoe belangrijk en dierbaar de mensen om me heen zijn en hoe fijn het is dat ze me op ieder moment willen bijstaan. Pure geluk, samen met ons gezinnetje, Mark, Tren, Femke en ik.. zoveel liefde. Niets is mooier dan dat! en wat zijn we samen sterk.
En dat is slechts nog maar een greep uit de emoties die ik beleef in de afgelopen maanden. Het is dus echt, ineens is echt alles anders. De onbezorgdheid van het leven is weg, wat had ik die nog graag heel lang gehouden. Het is aan mij om de komende tijd keihard te vechten en te leren omgaan met alle emoties. Vertrouwen te krijgen in mijn lichaam en in de toekomst. Want er zijn zoveel goede verhalen! Daar ga ik bij horen.. hoe dan ook, dat MOET!
Bron: Ineke
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
