Tijdens de drie dagen chemo van vorige week maandag, dinsdag en woensdag heb ik weinig gemerkt, de donderdag en vrijdag er na was ik een klein beetje misselijk. Daarna voelde ik me eigenlijk beter dan voor de chemo.
Ik ben waarschijnlijk een beetje te actief geweest en woensdag heb ik de hele dag in de achtertuin gestraat. Die nacht er na heb behoorlijk lopen zweten. Nachtzweten hoort bij de symptomen van CLL daarom heb ik daar niet veel aandacht aan besteed. Gisteren morgen ben ik nog wezen zwemmen en in de middag drong het tot mij door dat ik sinds woensdag na het straten wel wat rillerig was en het zo nu weer warm had. Dus maar even temperaturen.
39,6 °C, oei, dat had ik niet verwacht. Boven de 38.5 °C moest ik contact op nemen. Dit had ik dus gedaan waarop ze me in het ziekenhuis in Dordrecht wilden zien. Wij waren daar gisteravond rond half 7. Mijn bloed is onderzocht, er is een borstscan gemaakt en een hartfilmpje gemaakt. Het duurde allemaal wel lang. Buiten de koorts en daardoor een hogere hartslag had ik geen klachten en uit de onderzoeken kwam ook niets dat bijv. op een ontsteking duidt (klein detail: mijn leukocytenaantal was al gedaald van ~400 naar 42). Toch kreeg ik volgens het protocol een antibiotica-infuus en wilde ze me daar houden. Ik heb toen gevraagd of ik niet naar het Groene Hart Ziekenhuis (GHZ) in Gouda kon. Ik moest wel een beetje pushen maar uiteindelijk gingen ze akkoord. Dus weer wachten want volgens het protocol gaat een transfer altijd met de ambulance. Het was wel een gezellig ritje maar uiteindelijk kon ik pas om 2 uur middernacht gaan slapen in het GHZ.
Mijn temperatuur is vanmorgen net opgenomen en ik heb geen koorts meer: 37 °C maar ik ben bang dat ik nog wel een paar dagen onder controle moet blijven.
Bron: Ronald
Afgelopen week weer controle gehad. De uitslagen van het bloedprikken had ik al gezien en deze waren gewoon goed. Puntje voor Gelre ziekenhuis.
De uitslagen staan tegenwoordig mooi op tijd in ‘Mijn Gelre’ zodat ik tijd heb om eventuele vragen te formuleren voor het consult.
Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.
In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.