
De twijfel en de 13e keer
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
Gisteren was de derde en laatste dag van de tweede kuur. De chemo slaat goed aan. Mijn leukocyten zijn van rond de 400 zijn naar ongeveer 15 gedaald.
Ook zijn mijn lymfklieren bijna niet meer te voelen en begin ik weer langzaam meer rode bloedcellen aan te maken. Toch had ik wel wat complicaties na de eerste kuur, zo had ik opeens enkele dagen koorts en heb een aantal dagen last van brandende/jeukende handen en voeten gehad. Dit werd waarschijnlijk veroorzaak door de anti-viruspillen. Ik ben dan ook tijdelijk gestopt met de anti-virus- en antibioticapillen. Volgende week wordt er naar vervangende medicijnen gekeken want deze zijn wel noodzakelijk omdat mijn weerstand minimaal is.
Afgelopen dinsdagmiddag had ik na mijn chemo al behoorlijke verhoging 38,6°C en ik voel me nu echt wel ziek van de chemo. Koude rillingen dan weer zweten, misselijk en ontzettend slap. Ik hoop dat het snel wegtrekt…
Bron: Ronald
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.