Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

Mijn 60e verjaardag...

Wie had dat elf jaar geleden kunnen denken dat ik het afgelopen weekend mijn 60e verjaardag heb kunnen vieren. 
Op 11 oktober 2004 kreeg ik na mijn stamceltransplantatie een levensverwachting van 3 tot 5 jaar. We zijn nu dus wel even een behoorlijk aantal jaren verder. Zaterdag was het de dag voor de familie, vrienden en kennissen en zondag was het de dag voor het gezin. Prachtig weer en een ontspannende sfeer maakte het geheel een onvergetelijk weekend. Het hoogtepunt was naast de werkelijk schitterende familiefoto en een nog te planten levensboom, het eten met alle kinderen en kleinkinderen bij Merlijn hier in Oosterhout.
 
Het concept 'Magic Bytes' is fantastisch. Allerlei kleine culinaire uitspattingen met ware smaaksensaties, keurig opgediend op kleine schaaltjes begeleid door een heerlijke wijn. Voor mij op het lijf geschreven. Ik zit nu dus moe, maar zeer voldaan dit blog te typen. Daar ben ik extra blij om omdat ik afgelopen woensdag zo ziek werd dat ik donderdag echt dacht dat ik de hele boel moest annuleren. Zo zie je maar hoe kwetsbaar je blijft en zeker in de laatste week van de kuur. Gelukkig knapte ik vrijdag weer op en verdween het ziekgevoel net zo plots als het was gekomen.
 
Overigens ben ik door heel veel mensen bedacht en gefeliciteerd door middel van kaarten, telefoontjes, Facebook-berichtjes en al wat diens meer zij. Trouwens, Gall & Gall was ook blij met mij want ik heb een flinke stapel cadeaubonnen gekregen die ik de komende weken maar eens ga verzilveren voor een paar mooie flessen single malt whisky.
 
Groeten, Cees
 
Bron: Cees

Ook interessant

  • Waldenström

    De twijfel en de 13e keer

    Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.

  • Leukemie, Stamceltransplantatie

    Zwart licht – Een ontmoeting met Pierre Soulages in Rodez

    We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.

  • Waldenström

    Dat is een mooie meevaller

    Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.