Dinsdag middag had ik een afspraak met de neuroloog. Ik was doorgestuurd door mijn hematoloog ivm de MRI die begin juni gemaakt was.
Waar ik bang voor was bleek niet zo te zijn. Er was zich geen plasmacytoom buiten een wervel aan het ontwikkelen. Wel een Kahlerhaard in wervel L2 maar die was ten opzichte van november 2014 niet gegroeid. Prima dus. Alleen bleek ik wel een aardige hernia te hebben op L2. Vandaar dus de rugpijn. Behandeling, not. Er wordt niet geopereerd, zelfs niet mensen die een klapvoet krijgen. Alleen bij hele extreme pijn en mictie en defecatie problemen. Dus om het maar even plat te zeggen poep en plas problemen. Nou ja ik kan als ik erg veel last heb wat morfine in nemen. Dit helpt wel goed.
Gisteren naar de KNO-arts geweest en wat ik al wel verwachtte ik had weer vocht achter mijn trommelvlies. 3 opties 1 niets doen, 2 sneetje in mijn trommelvlies of 3 een buisje plaatsen. Ik heb maar voor optie 2 gekozen. Op zich valt dit alles mee. Het wordt goed verdoofd en daarna is het alleen vervelend maar niet echt pijnlijk. We gaan het weer afwachten.
Het warme weer dat gaat goed. Ik heb er eigenlijk weinig last van. Alleen warm eten daar moet ik echt niet aan denken. Door de chemo gaat mijn trek wel een beetje achteruit. Op dit moment zit ik flink aan de tomatensap omdat ik steeds veel krampen heb in mijn handen. Misschien is mijn kalium weer wat aan de lage kant. Ik ben ook weer meer moe de laatste dagen. Vrijdag mijn laatste revlimid en dan de rustweek. Kortom eigenlijk gaat het hier wel goed. :-)
Bron: Rona
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
