De derde kuur was met alle aanpassingen erg soepel verlopen. Ik heb nauwelijks ergens last van gehad waardoor de vraag ontstaat: doet de behandeling nog wel genoeg?
Mijn hematoloog en de studiebegeleider zijn er stellig over dat dit wel het geval is. Dit wordt bevestigd door het feit dat mijn rode bloedcellen (hemoglobine) stijgen wat inhoudt dat er meer ruimte in het beenmerg is gekomen. Toch stond mijn hematoloog te twijfelen om de chemo dosis weer van 75% naar 100% te zetten. Een percentage tussen de 75% en de 100% is hierin blijkbaar geen optie. Ik denk dat ik de doorslag heb gegeven om weer naar de 100% te gaan met het Engelse gezegde: no pain, no gain...
Inmiddels heb ik de vierde chemokuur (afgelopen woensdag, donderdag en vrijdag) al weer achter de rug. José heeft mij zondag zelf de neulasta (white blood cell boost) injectie toegediend. Zondagavond voelde ik me al wat minder. Waarschijnlijk ook omdat de dexamethson, die ik tijdens de chemo krijg, inmiddels was uitgewerkt. Maandag was waarschijnlijk mijn slechtste dag; last van mijn maag, vermoeid en 's avonds 38,5 graden koorts. Maar gisteren had ik al geen koorts meer en voelde ik me al weer een stuk beter en zoals ik me nu voel, ziet het er naar uit dat ik het ergste alweer heb gehad.
Bron: Ronald
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.
