De derde kuur was met alle aanpassingen erg soepel verlopen. Ik heb nauwelijks ergens last van gehad waardoor de vraag ontstaat: doet de behandeling nog wel genoeg?
Mijn hematoloog en de studiebegeleider zijn er stellig over dat dit wel het geval is. Dit wordt bevestigd door het feit dat mijn rode bloedcellen (hemoglobine) stijgen wat inhoudt dat er meer ruimte in het beenmerg is gekomen. Toch stond mijn hematoloog te twijfelen om de chemo dosis weer van 75% naar 100% te zetten. Een percentage tussen de 75% en de 100% is hierin blijkbaar geen optie. Ik denk dat ik de doorslag heb gegeven om weer naar de 100% te gaan met het Engelse gezegde: no pain, no gain...
Inmiddels heb ik de vierde chemokuur (afgelopen woensdag, donderdag en vrijdag) al weer achter de rug. José heeft mij zondag zelf de neulasta (white blood cell boost) injectie toegediend. Zondagavond voelde ik me al wat minder. Waarschijnlijk ook omdat de dexamethson, die ik tijdens de chemo krijg, inmiddels was uitgewerkt. Maandag was waarschijnlijk mijn slechtste dag; last van mijn maag, vermoeid en 's avonds 38,5 graden koorts. Maar gisteren had ik al geen koorts meer en voelde ik me al weer een stuk beter en zoals ik me nu voel, ziet het er naar uit dat ik het ergste alweer heb gehad.
Bron: Ronald
Een paar weken geleden bij de vaatchirurg geweest, gisteren naar de cardioloog en vandaag de oogarts bezocht en alle drie waren zo tevreden dat ik voorgoed of voor langere tijd met ontslag mag.
Om maar te beginnen waar ik de vorige keer geëindigd ben, de 4-daagse heb ik niet kunnen lopen. De liesblessure bleek een liesbreuk te zijn en na de operatie had ik onvoldoende tijd om te trainen. Ik schuif de 10e keer gewoon nog een jaartje op.
Een paar weken geleden bij de vaatchirurg geweest, gisteren naar de cardioloog en vandaag de oogarts bezocht en alle drie waren zo tevreden dat ik voorgoed of voor langere tijd met ontslag mag.