Afgelopen vier dagen wezen logeren in het Amphia hotel in Breda. Schitterende lokatie, prachtige kamer, eten was goed, prima verzorging en de klantvriendelijkheid top.
Paar puntjes van kritiek: de verlichting was erg onpersoonlijk, de klimaatregeling was bagger en ze schonken geen wijn bij het eten. Maar zeker een aanrader. Enfin, nu alle gekheid op een stokje, afgelopen maandag op dinsdagnacht ben ik niet goed geworden en na overleg met diverse instanties werd ik per ambulance afgevoerd naar het Amphia ziekenhuis. Nou was ik vorige week vrijdag voor onderzoeken en een CT-scan in het Erasmus mc in Rotterdam geweest en die uitslagen kwamen toevallig de woensdag binnen. Kwam goed uit, konden ze meteen het vervolg aan onderzoeken ook in het Amphia doen. Dat bestond uit allerlei algemene onderzoeken zoals een nieuwe scan, bloed, echo van het hart en uiteindelijk drie biopten uit een gezwel aan de binnenkant van mijn rechterdijbeen wat mogelijk de oorzaak is van de Kahler-activiteit. Om een lang verhaal kort te maken hebben we samen in goed overleg met elkaar, de artsen in het Amphia en mijn behandelend arts in het Erasmus besloten voortaan de behandelingen voor Kahler tevens in het Amphia te laten plaatsvinden. Een hele stap na 16 jaar maar nu denken wij een logische. Natuurlijk blijven de artsen met elkaar in overleg. Het wachten is nu even op de uitslag van de biopten en ze willen nog nader onderzoek doen naar mijn hart en mijn slokdarm, maar voorlopig ben ik weer thuis. Genieten van de tuin en werken aan de verloren spiermassa.
Wordt vervolgd.
Groeten,
Cees.
De laatste update is al bijna een jaar geleden. Toch is er best het één en ander gebeurd. Schreef ik de laatst keer dat ik de oliebollenloop eind van het jaar mee wilde doen, als ik maar niet geblesseerd raakte. Nou, dat is niet gelukt.
Een weekje Oostenrijk met prachtig weer. Een paar dagen motorrijden, wandelen en een dagje Innsbruck. Van vermoeidheid weinig last alhoewel het wandelen in de bergen wat minder florissant gaat dan in het verleden. Maar goed, prachtig weer met een klein buitje erbij en lekker rustig. Kortom ideaal. Eenmaal weer thuis slaat de vermoeidheid toch wel weer toe. Maar na een paar dagen is dat ook weer over.
Iedereen moet wel eens een gevoel gehad hebben van wat doe ik hier? Wat stelt dit leven voor? Of, wat zijn de dingen om mij heen toch raar! Deze vragen kunnen een heel vervreemdend gevoel opwekken. Voor je wegzakt in een existentiële crisis zou je Dostojewski of Jean-Paul Sartre kunnen lezen, maar heb je al eens gedacht aan David Bowie?