Afgelopen week voor mijn periodieke onderzoeken naar het Erasmus medisch centrum geweest. We zijn maar wat later weggereden want er stond 430 km file. Eenmaal aangekomen ging alles vlotjes. We hadden een parkeerplaats voor de deur, nauwelijks wachten voor het prikken en mijn arts liep wonderwel op tijd.
Uitslagen hadden we natuurlijk niet maar als we vroeger waren geweest hadden we die ook niet gehad door een defect in het transportsysteem naar het lab. Maar goed, een fijn gesprek met mijn arts gehad met name over eventueel nog behandelmogelijkheden. Er is inmiddels weer zoveel aan medicatie bijgekomen. Bij het turen naar haar scherm zakte ze eens lekker achterover in haar stoel terwijl zij opmerkte dat ik nu al vier jaar zonder medicatie ben. Zij vond het heel bijzonder. En dat vinden ook wij. Eenmaal thuis kon ik de bloeduitslagen zien op mijn IPad. En er was gelukkig niets verontrustend. Wat wij ook hebben gedaan, na jaren van wikken en wegen was het zoeken naar een andere huisarts. Iets wat je niet zomaar van de een op de andere dag doet. Maar het was nu toch echt wel tijd voor verandering. En dat is gelukt. Een veel kleinere praktijk met een zeer ervaren arts ook op het gebied van Kahler. Na het eerste gesprek hadden we meteen een klik met elkaar. Een hele stap maar ik denk een heel verstandige.
Nu op naar sinterklaas met alle kinderen en kleinkinderen. We maken er een mooi feestje van.
Groeten,
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
