Liever vijf jaar die leven, dan zeven die alleen nog bestaan
Gezondheid is niet het allerbelangrijkste in het leven.
Vanmorgen zijn we in het ziekenhuis voor een consult geweest en het is allemaal een stuk positiever dan er 3 weken geleden werd ingeschat op basis van de standaard bloedcontrole.
In het FISH (Fluorescentie-in-situhybridisatie) onderzoek uit Leiden zijn geen afwijkende cellen meer gevonden en de conclusie luidt daar dan ook: 'Cytogenetisch gezien is er dus sprake van remissie'. Als ik niet mee had gedaan aan de HOVON 140 studie was het hierbij gebleven. In Kiel (Duitsland) doen ze een molecular onderzoek voor deze studie en daaruit blijkt dat er nog wel een paar procenten CLL cellen in het beenmerg zijn achtergebleven maar het is mij nu ook duidelijk dat de chemo wel tot een half jaar na de laatste kuur door kan werken.
Mijn bloedplaatjes, hemoglobine (9,1) en (overige) leukocyten zijn verder gestegen en dat is ook goed nieuws. Concreet houdt dit in dat ik voorlopig geen nieuwe behandeling nodig heb en dat ik voorlopig weer in wait-and-see zit.
Bron: Ronald
Gezondheid is niet het allerbelangrijkste in het leven.
Deze keer maar beginnen met het onderwerp waar ik de vorige keer mee geëindigd ben. De Nijmeegse 4-daagse.
We leven tussen verhalen.
De verhalen die we over onszelf maken, en de verhalen die anderen van ons willen horen.