Het is even tijd om weer iets op papier te zetten. Sinds ik de Mimpara slik voor mijn bijschildklier, voel ik mij helemaal niet lekker.
Mijn calcium in het bloed mag dan wel minder zijn, maar sindsdien heb ik veel last van krampen. Ik had dit nadat ik een maand bezig was met deze medicatie kenbaar gemaakt bij de endricronoloog. Maar hier reageerde hij niet echt op, ik mocht een magnesiumpreparaat slikken. Maar met mate. Nou dat heb ik gedaan, maar geen resultaat. De nachten vind ik momenteel helemaal niet fijn, ik wordt gepest door oervervelende krampen. En dan moet ik het bed uit. En dat gaat moeizaam, vanwege heftige pijnen. Ik denk dat het spierpijnen zijn van de krampen. De krampen zitten eigenlijk in mijn hele body. Zelfs in mijn rug.
Ik ben blij als ik in maart op controle mag. En ik hoop dat er duidelijkheid komt voor mij, want dat de bijschildklier er operatief uit moet staat vast. Het is ook nog een vreemde gewaarwording dat ik geen APD-infuus meer hoef. Want deze heb ik toch maar liefst 5 jaar gekregen.Dan zit ik ook nog met die extreme vermoeidheid, ik wil niet zeuren. Maar ik moet mijn verhaal even kwijt. En papier is geduldig. Enfin ik heb gezegd wat ik zeggen wilde, en nou ja. In maart meld ik mij weer, dan kan ik misschien iets nieuws vertellen.
Bron: Yvonne
Een paar weken geleden bij de vaatchirurg geweest, gisteren naar de cardioloog en vandaag de oogarts bezocht en alle drie waren zo tevreden dat ik voorgoed of voor langere tijd met ontslag mag.
Om maar te beginnen waar ik de vorige keer geëindigd ben, de 4-daagse heb ik niet kunnen lopen. De liesblessure bleek een liesbreuk te zijn en na de operatie had ik onvoldoende tijd om te trainen. Ik schuif de 10e keer gewoon nog een jaartje op.
Een paar weken geleden bij de vaatchirurg geweest, gisteren naar de cardioloog en vandaag de oogarts bezocht en alle drie waren zo tevreden dat ik voorgoed of voor langere tijd met ontslag mag.