Vanochtend vroeg al naar het Erasmus MC voor mijn periodiek onderzoek. Het wachten duurde zoals gewoonlijk weer lang. Maar het was het waard.
De bloedwaarden waren uitstekend. De nieuwe voorraad Lenalidomide beneden opgehaald bij de ziekenhuisapotheek, maar dat ging niet zonder discussie. De zorgverzekeraar wil in het vervolg niet meer dan voor één kuur (21 pillen) vergoeden. Dat zou betekenen dat ik elke 4 weken naar Rotterdam moet om mijn pillen op te halen met allerlei handtekeningen. Zijn ze nou helemaal... Enfin, daar is het laatste woord nog niet over gezegd.
Aansluitend zijn we de eerste verjaardag van onze jongste kleinzoon gaan vieren. Heel gezellig, al wist het mannetje natuurlijk helemaal niet wat hem overkwam. Het was een gezellige boel met taart, slingers, ballonnen en kadootjes. Vanavond huiswaarts gekeerd en zit ik nu moe, maar voldaan dit blog te typen. En dat op Kerstavond. Daarom wil ik iedereen een mooie en warme kerst toewensen met veel lieve mensen om jullie heen, in het bijzonder de mensen die het juist nu zo moeilijk hebben om welke reden dan ook.
Fijne kerstdagen en een warme groet, Cees
Bron: Cees
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
