De complicaties als gevolg van mijn behandelingen blijven komen. Anderhalve week geleden begon ik met een antibioticakuur om mijn longontsteking te bestrijden. Zo'n kuur duurt een kleine week, maar ik merkte geen verandering.
De hematoloog vond me te ongeduldig en gaf aan dat herstel van een longontsteking wel 4 tot 6 weken kan duren. Toch vertrouwde ik het niet. Ik werd elke ochtend met koorts wakker en bovendien begon een oud perinaal abces, waar ik drie jaar geleden aan geopereerd ben, ook weer steeds pijnlijker te worden, het leek weer ontstoken te raken. Drie jaar geleden gebeurde dat ook, na een melfalan-chemokuur. Daarnaast werd mijn conditie er alleen maar slechter op en voelde ik me erg uitgeput.
In elk geval reden genoeg om toch maar weer aan de bel te trekken. Er werd een afspraak gemaakt bij de poli heelkunde, waar men al snel zag dat er een serieuze ontsteking aan het ontstaan was en dat snel ingrijpen noodzakelijk was. Ik mocht gelijk blijven en na enkele onderzoeken werd 's avonds een operatie uitgevoerd. De troep die uit het abces kwam is op kweek gezet, de uitslag daarvan zal dezer dagen bekend worden. Vrijdag mocht ik weer naar huis, met de hoop dat ik een beetje zou opknappen. Dat was helaas niet het geval, ik voelde me alleen maar verder verzwakken en kon weinig meer zonder hulp.
Vandaag dus maar weer contact met het LUMC, met 'mijn' hematoloog die net weer terug van vakantie was. Hij concludeerde al snel dat er breed gekeken moest worden naar de mogelijke onderliggende oorzaken van de problemen en regelde opnieuw een opname. We meldden ons rond 14:00 uur op de afdeling Acute Opname en de rest van de middag bestond vooral uit allerlei onderzoeken. Bloed op kweek, longfoto, urinetest en ga zo maar door. Tot nu toe is er geen heel duidelijke oorzaak gevonden, maar er lijkt toch wat te rommelen in mijn longen of luchtwegen. Naast longontsteking zou ook een schimmelinfectie een rol kunnen spelen. Daarvoor wordt morgen een speciale CT-scan uitgevoerd waarop dat mogelijk zichtbaar zou kunnen zijn. In elk geval is vanavond alvast gestart met een kuur met weer twee andere soorten antibiotica.
Het lijkt erop dat de ernstige klachten zijn begonnen na het starten met de pomalidomide-kuur. Ik heb nu een rustweek maar zou vanaf woensdag met een tweede kuur moeten gaan starten. Of dat verstandig is zal mede op basis van de lopende en nog komende onderzoeken moeten worden bepaald.
Bron: Jaco
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.
