
Liever vijf jaar die leven, dan zeven die alleen nog bestaan
Gezondheid is niet het allerbelangrijkste in het leven.
Een kort berichtje. Ik zit alweer bijna aan het einde van kuur 3. Het gaat snel. De resultaten van kuur 2 worden langzaam aan bekend en wat blijkt, mijn M-proteïne is verder gedaald van 3,1 naar 1,5.
Top dus. Tussen de overige uitslagen zitten geen gekke zaken. Lever- en nierfunctie blijven goed, er is wel een daling van het Hb gaande, deze zit nu op 6,7. Deze moet niet verder gaan dalen, want dan ga ik er wel last van ondervinden.
Voor de rest gaat het goed met me. Uiteraard heb ik elke week een aantal dagen die niet fijn zijn, maar het is allemaal te hebben. De laatste 2 weken heb ik wel last van mijn linkerbeen. Het is of deze constant in de kramp schiet. Heel vervelend en af en toe behoorlijk pijnlijk. Het schijnt een bijwerking van de dexamethason te zijn. Met wat paracetamol is het gelukkig redelijk te onderdrukken.
Met het verstrijken van kuur 3 komt ook het project van de sct (stamceltransplantatie) dichterbij. Vandaag heb ik hierover een eerste gesprek met de verpleegkundige die dit hele project moet gaan begeleiden. Ben erg benieuwd wat ik hierover vandaag te weten kom. Het is iets waarover ik me wel druk maak. Ik hoop dat ze me vanmiddag een beetje gerust kunnen stellen.
Bron: Bas
Gezondheid is niet het allerbelangrijkste in het leven.
Deze keer maar beginnen met het onderwerp waar ik de vorige keer mee geëindigd ben. De Nijmeegse 4-daagse.
We leven tussen verhalen.
De verhalen die we over onszelf maken, en de verhalen die anderen van ons willen horen.