Een kort berichtje. Ik zit alweer bijna aan het einde van kuur 3. Het gaat snel. De resultaten van kuur 2 worden langzaam aan bekend en wat blijkt, mijn M-proteïne is verder gedaald van 3,1 naar 1,5.
Top dus. Tussen de overige uitslagen zitten geen gekke zaken. Lever- en nierfunctie blijven goed, er is wel een daling van het Hb gaande, deze zit nu op 6,7. Deze moet niet verder gaan dalen, want dan ga ik er wel last van ondervinden.
Voor de rest gaat het goed met me. Uiteraard heb ik elke week een aantal dagen die niet fijn zijn, maar het is allemaal te hebben. De laatste 2 weken heb ik wel last van mijn linkerbeen. Het is of deze constant in de kramp schiet. Heel vervelend en af en toe behoorlijk pijnlijk. Het schijnt een bijwerking van de dexamethason te zijn. Met wat paracetamol is het gelukkig redelijk te onderdrukken.
Met het verstrijken van kuur 3 komt ook het project van de sct (stamceltransplantatie) dichterbij. Vandaag heb ik hierover een eerste gesprek met de verpleegkundige die dit hele project moet gaan begeleiden. Ben erg benieuwd wat ik hierover vandaag te weten kom. Het is iets waarover ik me wel druk maak. Ik hoop dat ze me vanmiddag een beetje gerust kunnen stellen.
Bron: Bas
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.
