Zoals een goed arts en een trouw patiënt betaamd, vandaag weer op bezoek geweest bij de internist. Want ja, afspraak is afspraak. Even de vakantie doorgesproken en snel weer door met de werkelijkheid.
Ik realiseerde te laat me dat de dokter ons vroeg hoe de vakantie was, maar ik hem dat helemaal niet gevraagd heb. Shame on me!! Maar, ik krijg over een paar dagen weer de kans om het hem te vragen, daarover later meer. De internist en de reumatoloog hebben contact gehad over mijn mogelijke reumatische aandoening. Geen vermoeden van Bechterew, dus dat is op zich een geruststelling. De afspraak was naar aanleiding van de gemaakte CT-scan van afgelopen dinsdag. Dus, even het scherm draaien en mee mogen kijken naar de plaatjes. Ik bedacht me en sprak zoals ik dat wel vaker doe, iets te snel, de woorden dat het indrukwekkend is dat er zo'n mooi plaatje van iemand gemaakt kan worden. Dat scheelt een enorme boel snij- en boenwerk. De dokter kon een lach niet onderdrukken en ging verder met zijn verhaal.
Kijkend naar de plaatjes, kwamen we toch nog best veel van die vervelende klieren tegen zeg. Niet alleen het formaat telt, ook de hoeveelheid kan er in resulteren dat je aan de beurt bent voor een kuurtje. De internist gaf aan dat de CT-scan liet zien wat we eigenlijk al wisten plus dat het ook duidelijk werd dat er zo her en der door het lichaam nogal wat aanwezigheid is. Al snel werd er een verslagje getypt en konden we mee luisteren naar wat de dokter typelde. 'Duidelijke vergroting van klieren door het gehele lichaam, nog niet perse behandeling noodzakelijk.' En dat laatste, dat triggerde me toch een beetje. Maar goed, hij is eerlijk en dat is wat ik zo enorm waardeer aan de beste man. Ik gaf hem aan dat ik links in de borst nog weleens wat pijn voel. Dat was bij het vorige bezoek ook al zo, maar toen dacht ik dat het wel weg zou trekken. De plek die ik op mijn (overigens goddelijke) lichaam aanwees, was op de CT-scan ook zichtbaar, maar de dokter ziet niets op de scan wat hem deed wijzen op waar de pijn vandaan kwam. Zijn antwoord was dan ook: 'heeft hier niets mee te maken'. Omdat hij zo eerlijk is, kan ik dat ook zijn. Aldus geschiedde. Dokter, ik heb sinds een aantal weken/maanden last van een vervelende pijn in mijn bovenbeen. Het is een pijn die lijkt op spier pijn. Op willekeurige momenten speelt dat op. Het komt en het gaat. En als het dan gaat en weg zou blijven, dan kun je nog een beetje blij en tevreden zijn. Maar nee, dan is het er weer. De dokter had, het leek te komen door mijn verhaal, een verrassing voor me in petto!
Dracula 2.0
Kijk, eens in de 3/4 maanden ga ik naar de dokter en dien ik bij Dracula een aantal buisjes bloed af te geven. Maar wat me nu staat te wachten, dat noem ik voor het gemak maar even Dracula 2.0. Vanwege de pijnen die ik bij de reumatoloog besproken heb en de pijn zoals ik die vandaag besprak, is de dokter van mening dat er een beenmergpunctie gemaakt moet gaan worden. Want, deze vorm van non -hodgkin kan ook in het bot gaan zitten. Omdat bot zich van binnen een beetje moeilijk laat fotograferen, wordt ik weer verwend met een beenmergpunctie. En om het gras geen kans te geven er overheen te groeien, mag ik dat dinsdag aanstaande gaan laten doen. Ik zal de punctie niet uitgebreid beschrijven, maar het laat zich raden dat het geen feest is. Deze Dracula dient namelijk een gaatje te boren in het bod om daar vervolgens wat weefsel uit te halen. De vorige keer heb ik het bedlaken zo hard samengeknepen dat deze nog dunner werd dan dat hij, of zij, al was.
Een heel klein beetje teleurgesteld moesten we wel het ziekenhuis verlaten. Kijk, het is fijn te weten dat de dokter nog niet perse een reden ziet de behandeling te gaan starten. Tegelijkertijd (hiermee probeer ik het woordje maar te voorkomen) is er nu nog niets duidelijk en gaan we weer een ietsje pietsje meer onzekere periode dan normaal tegemoet. We doen het ermee en daarom blijven we genieten van alles in het leven, dat blijft het belangrijkst.
Ik houd jullie weer op de hoogte.
Bron: William
Afgelopen week weer controle gehad. De uitslagen van het bloedprikken had ik al gezien en deze waren gewoon goed. Puntje voor Gelre ziekenhuis.
De uitslagen staan tegenwoordig mooi op tijd in ‘Mijn Gelre’ zodat ik tijd heb om eventuele vragen te formuleren voor het consult.
Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.
In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.