Het was weer een lange zit bij de oncoloog. Ik ben een ingewikkelde patiente. Helaas dat wisten we al.
Goed er is het volgende uitgekomen. M-proteïne gestegen naar 8,6. Tot 10 wordt geaccepteerd vanaf de 10 hangt het van de mate van stijging af. We wachten wat dit betreft af. De rest van het bloed was stabiel. Lever- en nierfunctie waren goed gelijk gebleven, licht afwijkend maar absoluut geen zorgen hierover.
Wat betreft de MRI. Ja daar zaten diverse afwijkingen die er vorige keer niet zaten. Vanmiddag wordt er met de radiotherapeut overlegt of er een interventie nodig is. Dit krijg ik nog te horen.
De kuren zijn aangepast. Ik ga dus wel met de REP-kuren door. Alleen wel met 50 mg cyclofosfamide i.p.v. 100 mg. Tijdens de vakantie mag ik de lenalidomide doorslikken. Dan heb ik minder last van de bijverschijnselen van de rustweek.
Vanmiddag gebeld door eerst de oncoloog en mijn oncologieverpleegkundige. Vrijdag a.s. kan ik al terecht voor de intake en eerste bestraling. Wat precies weet ik niet. Of mijn bekken of mijn wervel, of beide. We zullen zien.
Bron: Rona
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
