Negen jaar lang heb ik me afgevraagd, wanneer komt het nou, waar iedereen het over heeft. Op zoveel weblogs en van zo veel ervaringsverhalen hoor je altijd dat er een berusting komt, een acceptatie van het feit dat de strijd verloren is.
Bij mam was hier nooit iets van te bekennen. Ze heeft al die jaren geknokt voor wat ze waard was, steeds de hoop, steeds de angst, maar ook steeds elke drempel overwonnen met een grote overlevingsdrang. Inleveren op kwaliteit, maar toch blijven genieten van die kleine dingetjes. Die kleine dingetjes hebben haar zo ver gebracht.
Dit weekend hebben wij de acceptatie van een strijd die niet te winnen valt gezien. Ze is er klaar voor, maar het is nog niet daar. De laatste weken gaat het niet goed en afgelopen donderdag leek ze een infectie te krijgen, antibiotica, ondanks voorgeschreven door de huisarts wilde ze niet meer. Wel wat om het hoesten te onderdrukken. Terwijl ik op weg was naar de apotheek, heeft ze een flinke hoestbui gehad, haar rug kon dit niet gebruiken. De infectie heeft ze zonder antibiotica doorstaan, maar haar rug is pijnlijk. Heel pijnlijk, bijna niet uit te houden. Ze heeft twee dagen op de tramadol geleefd, maar vanochtend is ze gestart met de morfine. Nee we hebben geen contact gehad met het ziekenhuis dit weekend, dat wil ze niet, ze wil geen foto's ze wil geen scan, ze moet er niet aan denken dat er aan haar lichaam gesjord wordt.
Ze wil thuis zijn, ze is er klaar voor, de Endoxan hebben we uit haar medicijndoosje gehaald. Morgen contact opnemen met het ziekenhuis om infuus met nanogam en bloedtap af te zeggen, zo ook het consult met de specialist dat voor volgende week gepland stond.
De acceptatie, mister Kahler heeft gewonnen en krijgt vrij spel.
Bron: Hanneke
Even een tegenvaller. Afgelopen donderdag werd ik gebeld door mijn arts uit het Instituut Verbeeten met de mededeling dat mijn CT-scan niet leesbaar was om een goed bestralingsplan te kunnen maken.
Gisterenmiddag een gastroscopie gehad in het Amphia. Ditmaal zonder noemenswaardige verdoving. Best wel interessant on mee te kijken naar de binnenkant van je lijf.
Afgelopen vier dagen wezen logeren in het Amphia hotel in Breda. Schitterende lokatie, prachtige kamer, eten was goed, prima verzorging en de klantvriendelijkheid top.