Eerst donderdag naar de neuroloog. Joop ging gelukkig mee. Het is toch dat ik dingen vergeet te vertellenof te onthouden.
Het kwam er op neer dat dat de MRI die die week gemaakt was geen afwijkingen liet zien in de hersenen. In ieder geval niet iets wat de doofheid in mijn onderliep en kin kon veroorzaken. Mooi. Alleen werd er wel een ruggenprik afgesproken. Ok doe ik ook nog wel even. Vorig jaar viel het me alles mee, als je maar luistert naar de arts. Wat er wel gezien is, dat ik een beginnende laesie heb in de wervel C2. Dit moet goed in de gaten worden gehouden omdat als deze naar buiten gaat groeien. Dit echt niet leuk is en ik dan totaal verlamd kan worden.
De ruggenprik krijg ik nu a.s dinsdag. De dag erop vrijdag dus moesten we naar de oncoloog. Met alle vertrouwen gingen we hier naar binnen. Het was zelfs nog wel gezellig ook, tot de bloeduitslagen naar boven kwamen en we in een geheel andere situatie terecht kwamen. Het M-proteïne bleek verdubbeld te zijn. Daarbij gaf ik aan niet te kunnen slapen door de pijn in mijn heup. Wij wilden eigenlijk een paar weken met de chemo stoppen omdat ik zo moe ben en onder de blauwe plekken zit. Nu is het zo dat ik zelfs niet mag beginnen met een volgende kuur. Prima, krijg ik wat rust, maar dat alles behalve want het is niet zeker of ik nog met chemo mag beginnen. Dit betekent dat ik waarschijnlijk uitbehandeld ben, de Kahler krijgt alle ruimte en ja wie zal het dan zeggen. Gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken.
Bron: Rona
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.
