Sjonge.. het ziet er best indrukwekkend uit zo'n lijntje. Vanaf vandaag kan ik je vertellen, dat is het ook. Een centrale lijn, voor mij werd het een hele beleving opzich zonder dat er überhaupt nog gebruik van is gemaakt.
Voordat de centrale lijn geplaatst werd, moesten we ons melden bij een van de stamcelcoördinatoren in Maastricht. We kregen een intake gesprek over het oogsten van de stamcellen en de handelingen die ik vooraf thuis moet gaan uitvoeren. Ze vertelde ook over de centrale lijn die de chirurg vanmiddag op de O.K. zou gaan inbrengen. Of ik er zenuwachtig voor was? Ja.. ontzettend! Ik hou nou eenmaal niet van dat soort ingrepen.
De centrale lijn wordt bij voorkeur aan de rechterzijde van de hals ingebracht in een halsader. Balen! Laat ik nou net al een geruime week last hebben van mijn rechterhals/ arm/ hand. Wellicht een of andere bijwerking c.q. laat effect dat ik heb overgehouden van alle chemo's die tot nu toe door mijn aderen zijn gestroomd. Ik maakte me tot vandaag nog niet zo'n hele grote zorgen erover, totdat die lijn kwam. Want wat als deze al in pijnlijke vaten wordt toegediend? ik weet niet, ik had er niet zo'n goed gevoel over dus ik bracht de stamcelcoördinator op de hoogte van de pijn. Tingeling!! Meteen gingen de alarmbellen rinkelen.. dat was nou ook weer niet de bedoeling.
Vrijwel direct werd de telefoon gepakt om een arts te regelen die even naar mijn arm zou komen kijken. Arts 1 zat in bespreking, arts 2 in dezelfde en uiteindelijk was arts nummer 3 wel bereid en beschikbaar om even te komen kijken. 'Hmmmm' zei de arts 'Het eerste waar ik aan denk is een trombose arm en dat moeten we even gaan uitsluiten vóórdat de centrale lijn op de O.K. wordt geplaatst'. Het was inmiddels 13.00 uur en om 14.00 uur stond de ingreep gepland. De arts belde met de chirurg die de lijn zou gaan plaatsen en ook de zij was van mening dat er direct een controle noodzakelijk was. De afdeling radiologie werd ingeschakeld.. ze hadden géén plek. Hoewel.. de arts maakte de zaak een stuk ernstiger dan dat daadwerkelijk het geval was en ploep.. de echo was geregeld om 13.30 uur.
Mark en ik snelde ons naar de afdeling Radiologie en al vrij snel lag ik op het bed voor een uitgebreide echo van de bloedvaten in mijn arm. Ze hebben dezelfde arm al eens gecheckt om een trombose arm uit te sluiten dus ik wist al wat me te wachten stond. Gelukkig waren alle aderen in mijn arm nog vrij van eventuele bloedstolsels dus die bloedverdunners mogen nog heeeeeel lang bij de apotheek blijven liggen. Daarmee werd er groen licht gegeven voor het plaatsen van de centrale lijn.
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
