Ja en dan ga ik voorgoed naar huis. Heerlijk mijn week kan niet meer stuk. Vrijdag komt Joop me ophalen. De handbewogen rolstoel moet hij dan nl. meenemen in de auto en ik ga dan met de elektrische rolstoel met de taxbus naar huis.
Morgen ga ik rustig al wat dingen inpakken zodat Joop dit donderdag mee kan nemen. Echt een lekker gevoel. Vannacht eens kijken of ik door kan slapen want ik lig dan wel lekker maar echt slapen doe ik niet. Morgen heb ik alleen 's middags 1 therapie dus lekker rustig. Ga ik morgen ochtend eerst even rustig aan doen. Morgen ook alle recepten goed regelen zodat we de eerste week niet direct achter de medicatie aan moeten en laten we eerlijk zijn het zijn erg veel pillen die ik nog slik. Ik ben wel aan het afbouwen maar dat gaat langzaam.
Vanmorgen had ik om 10 uur een afspraak in 'huize Sele' voor het aanvragen van een invalideparkeerkaart. Nou dat gaat ook al niet makkelijk. Voor een passagierskaart is al direct afgewezen. Joop moet me maar ergens dumpen en dan de auto op een gewone parkeerplaats neerzetten. Vervolgens mij ophalen en we kunnen gaan. Nu heb ik ook aangegeven dat we de auto willen laten ombouwen zodat ik zelf kan gaan rijden met hand bediening. Deze kaart is wel toegewezen en dan leggen we deze in de auto.
's Middags moesten we naar het Catharina ziekenhuis voor het verwisselen van de catheter die in mijn buik geplaatst is. Nu bleek dat de maat van de catheter veel te klein gezet is dus moet hij in stapjes opgerekt worden, het gaatje in mijn buik. Nou dat heeft wat voeten in aarde gehad want het lukte helemaal niet om de juiste maat catheter te plaatsen. Hij knikte steeds dubbel. Uiteindelijk is hij met een voerdraad er toch ingekomen en daar ben ik erg blij mee. Ik moet nl. elke week medicatie in mijn blaas inbrengen en dat is nogal dik. Als er een maatje 12 catheter inzit kost het veel moeite om de vloeistof in mijn blaas te krijgen. Nu zal het met de 14 wel beter gaan. Ze zijn echt 45 minuten bezig geweest om het voor elkaar te krijgen. Dit had hij in de 20 jaar dat hij er werkte nog niet mee gemaakt. Natuurlijk overkwam het mij weer. Het zal niet zo zijn. Wat ik wel erg slecht vind bij het Catharina ziekenhuis is dat je om bij de hoofdingang te komen een vrij lange helling op moet. Als je nog niet zo lang in een rolstoel zit kom je echt niet bij de ingang zonder hulp. Minpunt dus.
's Avonds lekker gegeten en tijdens het avond bezoek, bezoek gehad van Carol. Daar kreeg ik een heerlijke puff van speciaal voor mijn rug te wassen. Geweldig. Zaterdag ga ik in mijn eigen douche, douchen. Kunnen Joop en ik kijken of we het saampjes gaan redden. Ik heb er alle vertrouwen in. Gisteren ging het douchen ook goed. Doordat ik nogal lang mezelf kan opdrukken kan een ander mijn ondergoed en lange broek aan en uit doen. Dit is belangrijk omdat kleding de transfer naar de douche stoel veel makkelijk maakt.
Goed dit was weer een positieve dag die ik toch even wilde neerschrijven. De burocratie laat ik maar even voor wat het is. Je moet je niet druk maken om de dingen waar je toch niets aan kan veranderen.
Bron: Rona
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.
