Ja, inderdaad, jullie lezen het goed: Oliebollenloop. Dinsdag 21 december om 11.00 uur. Dan begint het, de oliebollenloop. Al jaren een traditie in Schoonhoven en nu doe ik ook mee.
Begin oktober ben ik begonnen met een hardloopcursus met als eindpunt de 6.4 km van de Oliebollenloop mee te kunnen doen. Elke dinsdag op de fiets naar atletiekvereniging Avantri in Schoonhoven om te trainen. Daarbij kregen we huiswerk dat bestaat uit twee dagen zelf intervaltraining te doen volgens een schema wat van tevoren is uitgestippeld. Ik moet zeggen dat het van het begin af aan goed ging en mijn conditie langzaam maar zeker vooruit ging. Mijn lichaam had er in eerste instantie wat meer moeite mee. Die was deze krachtinspanning niet gewend en begon zo nu en dan tegen te stribbelen. Wel leuk dat je wil gaan hardlopen, maar ik ben er nog niet helemaal aan toe, zoiets. Nu is mijn lichaam ook op het niveau gekomen dat er instemming is, dus dat zit wel goed. Om mezelf te testen heb ik al een keer de afstand gelopen zonder onderweg te stoppen en dat ging best goed. Na thuis te hebben gedoucht merk ik wel dat mijn spieren er moeite mee hebben en gaat het herstel wat langzamer, maar buiten dat voel ik me prima. Het hardlopen is een welkome afwisseling en eenmaal in de juiste cadans loop ik op Oudjaarsdag de Oliebollenloop gewoon uit. Deze keer doen ook Gijs en Sara mee. Zijn lopen samen met Karin de 2,2 km. Tenminste als Gijs dan weer beter is van de griep die hij gisteren kreeg. Gelukkig hebben we nog ruim een week. En na de oliebollenloop weer naar Lent om weer samen met veel andere vrienden oud en nieuw te vieren.
Bron: Patrick Nas
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
