Vandaag, 14 januari, voor de 1e keer dit jaar naar Rotterdam voor de controle.
Al vroeg op weg want vanwege het weer kan het best druk zijn op de weg. Maar alles loopt soepel en we zijn ruim op tijd in het ziekenhuis. Het normale ritme dus we beginnen met bloedprikken. Na het bloedprikken gaan we eerst koffie drinken met iets lekkers. Je moet jezelf af en toe verwennen!
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
