Vorige week weer mijn periodieke onderzoek gehad i.v.m. de kahler. Dinsdag had ik een CT-scan en vrijdagmorgen vroeg het gesprek met mijn hematoloog. Ik schrok alleen donderdag wakker omdat ik me opeens realiseerde dat ik straal vergeten was bloed te laten prikken.
Maar na een telefoontje kon ik me met spoed alsnog laten prikken hier in Oosterhout in het ziekenhuis. Het resultaat van dat alles stemde mijn arts tevreden ondanks dat het voor mij eigenlijk niet goed genoeg was. Mijn IgA zat net iets boven de 4 en ik wil dat altijd graag onder de 4 zien. In ieder geval heb ik weer 3 maanden rust, althans v.w.b. de hematoloog. Ander probleem is, waarschijnlijk veroorzaakt door een nieuw medicijn gegeven door mijn cardioloog, de sterke toename van de psoriasis. Ik zit helemaal onder en Elien moet mij elke ochtend van top tot teen insmeren. Na overleg vandaag met de arts gaan we morgen beginnen met een andere medicatie. Tussendoor nog even een controle bij de oogarts gehad, dus de afgelopen weken hadden weer een hoog "ziekenhuisgehalte". Verder modderen we maar aan in deze coronatijd. De komende weken wordt het nog erger, maar we doen het voor een goed doel zullen we maar zeggen. Nog even volhouden iedereen, dan kan ik in juni weer op vakantie naar Kreta.
Groeten,
Vorige week weer mijn periodieke onderzoek gehad i.v.m. de kahler. Dinsdag had ik een CT-scan en vrijdagmorgen vroeg het gesprek met mijn hematoloog. Ik schrok alleen donderdag wakker omdat ik me opeens realiseerde dat ik straal vergeten was bloed te laten prikken.
De afgelopen weken zijn weer hectisch verlopen. Het begon vlak na mijn bezoek aan de oogarts. Ik had gerekend op een kat in ‘t bakkie, maar dat pakte anders uit.
Nog even over de uitslagen bij de hematoloog een paar weken geleden: die waren keurig, voor het eerst sinds lange tijd het IgA weer onder de 4, mijn Hb gestegen en de rest terug naar normaal.
‘Hoe is het op je wellnessresort?’
Een gedurfd appje op de ochtend waarin ik wakker werd in een eenpersoons ziekenhuisbed, doorverwezen vanaf de spoedeisende hulp.
De laatste maanden komt de Waldenström weer meer op de voorgrond. Niet in de laatste plaats door het oplopen van mijn IgM. Van een stabiele 12 de laatste jaren loopt hij in een half jaar tijd omhoog naar de 20.
6 Januari 2020 voelde ik een knobbel in mijn nek. Ik zat in mijn eentje op de bank en ik kan me nog goed herinneren dat ik schrok. Het was hard en ik kreeg een steen in mijn maag. Ik wilde het liefst doen alsof het er niet zat maar voelde toch nog een paar keer om te kijken of ik me vergist had en het misschien toch niks was.