Na een heel leuke vakantie in Picardie, Frankrijk vandaag weer naar Rotterdam. Vanwege de vakantie heeft het wat langer geduurd dan normaal. Drie maanden in plaats van twee.
De normale routine weer. Bloedprikken, uurtje wachten en dan naar Dr. Raaymakers. Het is druk vandaag, de vakanties zijn zeker voorbij. Het bloedprikken duurt wat langer vanwege de drukte maar dan op naar de koffie met iets lekkers. Als we weer terug naar boven gaan is het nog steeds druk maar met slechts 10 minuten 'vertraging' zijn we al aan de beurt. De eerste opmerking van de dokter is: 'aan deze kant van de tafel is alles goed, de uitslagen zijn goed'. Ik antwoord: 'aan deze kant van de tafel ook alles goed'. En inderdaad ik voel me goed en dat wordt alleen maar bevestigd door de bloeduitslagen. De rest van het gesprek over de vakantie in Picardie. Een gebied wat de arts ook goed kent.
Volgende afspraak weer in oktober. We gaan gewoon zo door met geen nieuws is goed nieuws.
Bron: Pim
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.
