
De twijfel en de 13e keer
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
Vorige week weer voor de zoveelste uitslag bij de dokter geweest en de uitslag was volgens de hematoloog weer bevredigend, dus was dat voor mij ook het geval.
Eigenlijk mag ik dus niet klagen. Maar op de vraag hoe het nu met met gaat, had ik toch wel wat te klagen. De laatste tijd is er wat met mijn ogen. Nu blijkt dat een verschijnsel te zijn wat verband kan houden met Waldenström. Wazig zien is één van de gevolgen. Nu is mijn beroep van grafisch ontwerper er één waar je veel naar een computerscherm kijkt en ook zit ik (teveel) te staren naar mijn mobiel. Dus ik dacht dat dit er mee te maken kon hebben.
De verklaring van de hematoloog doet misschien iets anders vermoeden. Hij vroeg mij om eerst maar eens bij de opticien langs te gaan of er iets veranderd is aan mijn ogen i.v.m. de bril. Na twee weken zou hij mij bellen over de bevindingen en eventueel een afspraak maken met de oogarts. Dus gisterochtend kon ik met een afspraak bij de opticien terecht. Daar werd de hele procedure van oogmeting weer doorlopen. Maar er was qua sterkte geen verandering meetbaar. Wel zag ik tijdens de meting dat de letters die je moet kunnen zien begonnen te dansen of wazig werden. Dat vond de opticien ook vreemd. Dus dat word binnenkort waarschijnlijk een afspraak bij de oogarts als ik dit de hematoloog vertel. Eens kijken wat dat oplevert. Ik hou jullie op de hoogte.
Lees meer van Patrick
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.