Gisteren teruggekomen van onze vakantie. Niet uit Kreta waar we zolang naar hebben uitgekeken, want die werd voor de tweede keer geannuleerd dit jaar, maar uit Cadzand-bad.
Overigens een dag eerder dan gepland omdat het weer niet echt meewerkte. Wat ik probeer te zeggen is dat het overvloedig goot met bakken uit de hemel. Maar ja, je kan nu eenmaal niet alles hebben. In ieder geval mogen ze nu niet meer klagen dat het grondwaterpeil te laag is. Het goede nieuws is dat we onze vakantie naar Kreta voor volgend jaar al wel hebben geboekt. En nu maar duimen.
We zullen geen groot feest hebben, maar toch word ik morgen 65 jaar. En dat terwijl ik inmiddels 16,5 jaar Kahler-patiënt ben. In plaats van visite gaan wij een andere auto halen. Onze Prius moet na 11 jaar plaats maken voor een Rav4. Het was al heel lang een wens van Elien en zowel de rolstoel als mijn rollator passen er gemakkelijk in. Hopelijk gaat die ook weer een jaar of 10 mee. En het verjaardagsfeest halen we wel een keer in als dat hele corona-gedoe achter de rug is. Over iets meer dan een week voor mijn controle naar mijn nieuwe hematoloog in het Amphia-ziekenhuis en dan maar hopen dat alles nog stabiel is.
Groeten,
Vorige week weer mijn periodieke onderzoek gehad i.v.m. de kahler. Dinsdag had ik een CT-scan en vrijdagmorgen vroeg het gesprek met mijn hematoloog. Ik schrok alleen donderdag wakker omdat ik me opeens realiseerde dat ik straal vergeten was bloed te laten prikken.
De afgelopen weken zijn weer hectisch verlopen. Het begon vlak na mijn bezoek aan de oogarts. Ik had gerekend op een kat in ‘t bakkie, maar dat pakte anders uit.
Nog even over de uitslagen bij de hematoloog een paar weken geleden: die waren keurig, voor het eerst sinds lange tijd het IgA weer onder de 4, mijn Hb gestegen en de rest terug naar normaal.
Vorige week weer mijn periodieke onderzoek gehad i.v.m. de kahler. Dinsdag had ik een CT-scan en vrijdagmorgen vroeg het gesprek met mijn hematoloog. Ik schrok alleen donderdag wakker omdat ik me opeens realiseerde dat ik straal vergeten was bloed te laten prikken.
6 Januari 2020 voelde ik een knobbel in mijn nek. Ik zat in mijn eentje op de bank en ik kan me nog goed herinneren dat ik schrok. Het was hard en ik kreeg een steen in mijn maag. Ik wilde het liefst doen alsof het er niet zat maar voelde toch nog een paar keer om te kijken of ik me vergist had en het misschien toch niks was.
De afgelopen weken zijn weer hectisch verlopen. Het begon vlak na mijn bezoek aan de oogarts. Ik had gerekend op een kat in ‘t bakkie, maar dat pakte anders uit.