Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

Vervelende week achter de rug

Zo, even niets van me laten horen. Ik heb een vervelende week achter de rug. Echt een week lang niet lekker geweest. Diarree, overgeven, misselijk, koorts, alleen maar ellende. 

Sinds gisteren voel ik me weer wat beter. Nu, net fris gedouched, voel ik me wel weer in staat om een stukje te schrijven. Na vorige week zondag ging het me steeds meer tegenstaan om te moeten eten of drinken. Alleen bij de gedachte al, kwam mijn maag in opstand. Daarom heb ik een aantal dagen voeding en vocht via mijn lijn gehad en niet fysiek hoeven te eten en drinken. Dat was een hele opluchting voor me. Gisterenavond ben ik weer gewoon begonnen met eten en drinken. Ik moet er nog wat moeite voor doen, maar het lukt me weer.

Verder heb ik vorige week koorts gekregen. De vraag was niet of ik koorts zou krijgen, maar wanneer. Vanaf dinsdag begon het te rommelen. Ik kreeg ineens enorme koortsrillingen. Op dat moment gaan hier alle alarmbellen af en worden er verschillende protocollen in werking gezet. Er moet bloed afgenomen worden, er worden diverse kweken genomen, alles dubbel, 1 x via de lijn en 1 x gewoon via een naald. Dit wordt gedaan om er achter te komen of er misschien een bacterie in de lijn zit. Verder wordt er meteen gestart met het toedienen van een breedspectrum antibiota via het infuus. Ik heb nadien nog 3 keer koortsrillingen gehad en de koorts is op een gegeven moment opgelopen naar 39,9, maar na gisteren is het weer rustig geworden en hangt de temperatuur rond de 37.

Sinds vorige week zat ik ook in de dip. Mijn bloedwaarden zijn als nawerking van de chemo enorm gekelderd, wat ook de bedoeling is. Er wordt met name gekeken naar het Hb, de leucocyten en de trombo's (bloedplaatjes) Met name de leucocyten zijn belangrijk, waar daartussen zit mijn boosdoener. De leukocyten niet meer meetbaar in het bloed.

We zitten nu op dag +10 na de transplantatie en dat wil zeggen dat mijn nieuwe cellen aan het produceren kunnen zijn. Het is vanaf nu dus elke dag spannend of we de bloedwaarden zullen gaan zien stijgen.

Gisterenochtend was het dan zover. Ik werd wakker en ging met mijn hand door mijn haar en ja hoor een flinke pluk haar in mijn handen. Ik keek naar mijn kussen en ook deze lag vol. Dus we hebben de rest er met de tondeuse ook maar vanaf gehaald. Het is even wennen, maar och.

Gisterenmiddag een tegenvallertje. Uit een van de kweken bleek dat er een bacterie in de lijn zat. Deze is waarschijnlijk vanuit mijn darmen in het bloed terecht gekomen en blijven plakken in de lijn, Daarom is de lijn gisteren verwijderd en is er een normaal infuus aangelegd. Alvorens de lijn verwijderd werd, zijn eerst nog bloedplaatjes toegediend, omdat anders het bloeden wellicht niet zou stoppen.

De afgelopen nachten heb ik wat onrustig geslapen. Dit kwam omdat ik een aantal nachten aan een monitor gelegen heb. Temperatuur, ademhaling, hartslag en zuurstof kan men dan op afstand in de gaten houden. Een veilig gevoel, maar je slaapt niet van het piepen en de alarmen die vaak gaan en dan weer bijgesteld moeten worden. Ik heb wel steeds een slaappil gehad, maar optimaal heeft deze niet gewerkt.

Vandaag ben ik 14 dagen hier en als alles goed is ben ik dus over de helft. Vandaag een week geleden zag ik het echt niet meer zitten dat ik hier nog zo lang moest blijven, maar ondertussen ben ik er van overtuigd dat me dat prima gaat lukken, mede dankzij het bezoek dat elke dag de moeite neemt om helemaal naar Nijmegen te komen.

Bron: Bas

Ook interessant

  • Waldenström

    Vermoeidheid en het energiefabriekje

    Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.

  • Leukemie, Stamceltransplantatie

    In de gloria

    In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.

  • Waldenström

    Daar is de kou weer!

    De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. En dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie is dat ik nu met de neuropathie zit.